Κύριε διευθυντά
Η πρόσφατη τιμητική διάκριση και επιβράβευση της 17χρονης μαθήτριας, Μαρίας Κοκάλα, κατοίκου Σφενδάμης Πιερίας, από το διεθνές συνέδριο του MDRT (Aσφαλιστικού και Χρηματοοικονομικού κλάδου) έδωσε μια νότα αισιοδοξίας για το μέλλον του τόπου από την υγιώς σκεπτόμενη και αγωνιζόμενη νέα γενιά.
Και δεν είναι μοναδικό το παράδειγμα της Μαρίας, που είχε βραβευθεί και πέρυσι με υποτροφία ως ηγετική προσωπικότητα. Εκατοντάδες φερέλπιδες νέοι μας έχουν τύχει διεθνών τιμητικών διακρίσεων για καινοτόμες εφαρμογές και εφευρέσεις, ενώ πολλοί νέοι επιστήμονές μας διαπρέπουν στο εξωτερικό ως καθηγητές και ερευνητές σε ονομαστά πανεπιστήμια.
Αυτοί οι μοχθούντες και επιτυχημένοι νέοι αποτελούν την αθέατη πλευρά της Ελλάδας. Σπάνια προβάλλονται από τα ΜΜΕ ως παραδείγματα προς μίμηση. Δημοσιότητα απολαμβάνουν σήμερα οι λαλίστατοι κενόδοξοι πολιτικοί, οι καλλιτέχνες, οι ποδοσφαιριστές και οι καλλίγραμμες ημίγυμνες κοπέλες.
Από την άλλη, ο «Ναός της Δημοκρατίας», το Κοινοβούλιο, κατήντησε αρένα σφοδρών αντιπαραθέσεων, χυδαιολογίας και διαξιφισμών μεταξύ των εκλεγμένων εκπροσώπων μας, προκαλώντας την απογοήτευση και τον αποτροπιασμό των παρακολουθούντων από τα θεωρεία της Βουλής ανήλικων μαθητών.
Ευλόγως γεννάται το ερώτημα: Υπό αυτές τις δυσοίωνες συνθήκες σε ποια Ελλάδα μπορούμε να προσδοκούμε; Η απάντηση είναι προφανής. Μόνη ελπίδα μας αποτελεί η «άλλη Ελλάδα» των αρίστων και αφανώς αγωνιζομένων εν μέσω μυρίων δυσχερειών νέων μας προς βελτίωση του μορφωτικού και πνευματικού τους επιπέδου και η συνέργειά τους προς αναγέννηση της πατρίδας. Της πονεμένης και πάλαι ποτέ δοξασμένης αυτής γωνιάς του πλανήτη για την οποία ο τιμημένος ποιητής μας Γιώργος Σεφέρης είπε το ανεπανάληπτο: «Οπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει».
Δημήτριος Δημηνας, Δικηγόρος, Κατερίνη