Κύριε διευθυντά
Δρόσος ψυχής η επιστολή του κ. Θεοδώρου Στάθη (φ. 28ης/2) περί πολιτισμού και βαρβαρότητας. Στον κατακλυσμό της βαρβαρότητας που ξεχειλίζει με τη μορφή καλλιτεχνικών δρωμένων στα «πολιτιστικά κέντρα» του αγαθής πλέον μνήμης Ευάγγελου Γιαννόπουλου και στα ανθηρά χαμαιτυπεία της διαφορετικού ήθους νεοελληνικής αριστοφανικής σάτιρας, τα οποία όλα οχυρώνουν την αυθάδειά τους πίσω από την «ντάπια» που προσέφερε ανεπίγνωστα ίσως στους δράστες τους η αξέχαστη Μελίνα με τη φράση «Εμείς οι άνθρωποι του πολιτισμού», στο «τσουνάμι» αυτό της χυδαιότητας και του κερδοσκοπικού και κερδοφόρου θράσους, το να δείξεις με το δάχτυλο και να πεις με το όνομά τους άλλες πραγματικές δραστηριότητες που αποτελούν πολιτισμό και τον προάγουν, είναι πράξη και απόσταγμα θάρρους και σοφίας. Το λέω με κάποια ταπεινή έπαρση γιατί είχα κάποτε την ευκαιρία να πω και να γράψω ότι περισσότερο «άνθρωπος του πολιτισμού» είναι το ορφανό παιδί που πάει το βράδυ στο εσπερινό γυμνάσιο, δουλεύει την ημέρα και γίνεται σήμερα ο Κλεάνθης-Φρεάντλης της εθνικής μας χρηστομάθειας και παράδοσης.
Γερασιμος Μιχαηλ Δωσσας, Θεσσαλονίκη