Κύριε διευθυντά
Συμβαίνει, και αυτή τη φορά, ό,τι συμβαίνει πάντα. Το κόμμα που ηττάται στις εκάστοτε εκλογικές αναμετρήσεις δηλώνει σεμνά και ταπεινά ότι «έλαβε το μήνυμα». Λέει ψέματα, υποκρίνεται.
Στην ανάλυση που παρουσιάζει, αποδίδει την ήττα σε διαδικασίες, στην ατέλεια στρατηγικής, στην ανεπάρκεια κάποιων προσώπων, στο ύφος άλλων, στην εταιρεία που είχε αναλάβει τη διαφήμιση, σε ξένο δάκτυλο, ακόμα και στην υστέρηση του λαού, που δεν κατάλαβε πόσο ευτυχισμένος ήταν και από ποια βάσανα (τύπου μνημονίων) και με πόση επιτυχία τον απήλλαξε το «αλάθητο» κόμμα και οι «εμπνευσμένοι» και «χαρισματικοί» και «προοδευτικοί» ηγέτες του. Αυτό κατάλαβε από το εκλογικό αποτέλεσμα. Αυτό που δεν κατάλαβε είναι ότι αυτός ο λαός, στο διάστημα της «ευτυχίας» του, χόρτασε ψέμα και περιφρόνηση, και έχασε σε ασφάλεια, σε υγεία, σε παιδεία, σε οικονομία και σε περιουσία.
Οτι βρέθηκε καταχρεωμένος και προσπαθεί να επιβιώσει με μισθούς και συντάξεις που ενδεχομένως επαρκούν ατελώς για το πρώτο δεκαήμερο του μηνός, και με «φιλοδωρήματα» που συνιστούν αστείο ποσοστό της φορολογικής του αφαίμαξης. Δεν κατάλαβε την αγανάκτηση του λαού για το «ξεπούλημα» εθνικών κεκτημένων και εθνικής αξιοπρέπειας.
Ολα αυτά, βέβαια, δεν δείχνουν αυτογνωσία και αυτοσυνείδηση. Αντιθέτως, δείχνουν προδιάθεση επαναλήψεως των αυτών σφαλμάτων, αν ξαναδοθεί η ευκαιρία, δείχνουν αδυναμία του συγκεκριμένου κόμματος να ξεφύγει από «τον εαυτό του». Και είναι υποχρέωσή μας να αποτρέψουμε την επανάληψη.
Θ. Γ. Βουδικλαρης, Πολιτικός μηχανικός