Κύριε διευθυντά
Αφορμή για τις σκέψεις που παραθέτω ήταν το σχετικό κύριο άρθρο στην κυριακάτικη «Καθημερινή» στις 2/6. Αιτία ήταν και διάφορα σχετικά που διάβασα και άκουσα (κάποια υπέρ, άλλα κατά). Επειτα από σκέψη, νομίζω ότι το θέμα πρέπει να τεθεί στην εξής βάση:
Η ψήφος είναι δικαίωμα αλλά και υποχρέωση. Στη συνέντευξή της που δημοσιεύεται στο ίδιο φύλλο της «Καθημερινής», η κ. Γλύκατζη-Αρβελέρ λέει: «Στην αρχαία Ελλάδα, σε περιόδους κρίσεων και ρήξεων, επιβαλλόταν πρόστιμο σε όποιον πολίτη δεν έπαιρνε θέση». Ανέκαθεν οι πολίτες προτρέπονται να είναι «υπεύθυνοι» και «συνεπείς» στις υποχρεώσεις τους και να προσέρχονται στις κάλπες. Σίγουρα, ένα μέρος της ανεπιθύμητης, αλλά τεράστιας αποχής σε όλες τις εκλογές οφείλεται και στο ότι αυτή η «συνέπεια» συνεπάγεται «κόστος» – από σωματική ταλαιπωρία μέχρι σημαντική οικονομική επιβάρυνση. Το ίδιο σίγουρα, η αναγνώριση του δικαιώματος δεν σημαίνει ότι οι κάτοικοι εξωτερικού θα σπεύδουν να εκπληρώνουν την υποχρέωσή τους…
Επομένως, για όσους δικαιούνται να είναι και «νιώθουν» Ελληνες πολίτες, που επιθυμούν και προσπαθούν να είναι συνεπείς προς τις υποχρεώσεις που συνοδεύουν αυτό το δικαίωμα, η πολιτεία οφείλει να κάνει ό,τι μπορεί προκειμένου να τους διευκολύνει να το επιτυγχάνουν.
Ηδη το δικαίωμα αναγνωρίζεται (καλώς ή κακώς;) στους «ετεροδημότες», προσωρινούς ή ΜΟΝΙΜΟΥΣ, και τουλάχιστον το ίδιο (καλώς ή κακώς;) πρέπει να αναγνωρίζεται και σε προσωρινούς ή ΜΟΝΙΜΟΥΣ κατοίκους οπουδήποτε γης. Αυτά για τον θεσμό.
Προφανώς, λοιπόν, το θέμα δεν είναι θεσμικό, αλλά αμιγώς θέμα κόστους της διαδικασίας (ατομικό κόστος μετάβασης των ψηφοφόρων στα εκλογικά κέντρα ή συλλογικό κόστος δημιουργίας δυνατότητας ψήφου χωρίς μετάβαση) και, επομένως, η συζήτηση πρέπει να περιοριστεί μόνο στο πώς αυτό το κόστος μπορεί (που μπορεί) να μειωθεί σημαντικότατα. Να μειωθεί τόσο ώστε ή να δικαιολογείται η συμπερίληψή του στο συνολικό κόστος της εκλογικής διαδικασίας ή/και να μην είναι αντικίνητρο για τους ψηφοφόρους.
Ομως, αυτό δεν μπορεί παρά να ενταχθεί στη γενικότερη συζήτηση για το τεράστιο θέμα: Περιορισμός της κατασπατάλησης δημόσιων αλλά και ιδιωτικών πόρων διά της «ηλεκτρονικής διακυβέρνησης» ή, γενικότερα, διά της… «επανίδρυσης του κράτους»!
Συμεων Ρωμυλος, Αγία Παρασκευή