Αγάδες, ραγιάδες και πελατειασμός

Αγάδες, ραγιάδες και πελατειασμός

Κύριε διευθυντά

Είναι φυσικό ο συνεργάτης σας Ανδρέας Δρυμιώτης («Καθημερινή», Κυριακή, 9 Ιουνίου 2019) να είναι εξαιρετικά ευαίσθητος, ακόμη και ευερέθιστος, στην «Αλαζονεία και Προκατάληψη» των πολιτικών, αφού τους έχει ζήσει από κοντά στη δουλειά του, που ήταν, μεταξύ άλλων, για πολλά χρόνια, και η μετάδοση των εκλογικών αποτελεσμάτων. Νομίζω, όμως, ότι υπερβάλλει όταν γράφει, όπως και πολλοί άλλοι, για «απόλυτη επικράτηση του Κυριάκου Μητσοτάκη» και για «τεράστια ήττα» του ΣΥΡΙΖΑ και του Αλέξη Τσίπρα.

Τα αποτελέσματα των πρόσφατων εκλογών δείχνουν ότι η διαίρεση των Ελλήνων στα δύο πραγματικά κόμματα, πέρα από ταμπέλες, πρώτον, στους γνησίως μοχθούντες και εργαζομένους, που είναι η μειοψηφία, και, δεύτερον, στους πελατειακώς και ιδιοτελώς παρασιτούντες, που είναι η πλειοψηφία, παραμένει εκείνη που ήταν σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις τουλάχιστον της τελευταίας δεκαετίας.  Πράγματι, ο Κυριάκος Μητσοτάκης επικράτησε συντριπτικώς στην αναμέτρηση για την ηγεσία του πρώτου από τα δύο ως άνω κόμματα. Ομως, το κόμμα αυτό, το κόμμα των κορόιδων που μόνο πληρώνουν, το κόμμα των ραγιάδων, αντιστοιχεί στο ένα τρίτο περίπου ή λιγότερο των δυνάμει ψηφοφόρων. Το κόμμα των έξυπνων, των «δημοκρατικών», των «προοδευτικών», των «κοινωνικά ευαίσθητων», το κόμμα της «κοινωνικής πλειοψηφίας», το κόμμα των κρατοδίαιτων, το κόμμα αυτών που μόνον εισπράττουν, το κόμμα των αγάδων, είναι τουλάχιστο διπλάσιο. Δυστυχώς για τον Αλέξη Τσίπρα, το κόμμα αυτό είναι και άπληστο και αχάριστο. Και θέλησε να θυμίσει στον πρωθυπουργό, με τη βολική ευκαιρία των ευρωεκλογών, ότι μπορεί να ζητήσει και ηγεσία άλλη από την ομάδα που περιστοιχίζει τον Αλέξη Τσίπρα. Το παράπονο του πρωθυπουργού είναι εύλογο. Εδωσε στους φαταούλες που τον ανέδειξαν όσο περισσότερα ήταν ανθρωπίνως δυνατό να δώσει. Δεν είναι αλαζονεία να τους θυμίζει ότι λεφτόδεντρα δεν υπάρχουν.

Το ότι η αλαζονεία δεν είναι, και ποτέ δεν ήταν, πρόβλημα για το κόμμα των αγάδων πιστοποιεί και η πρόσφατη ιστορία μας. Εκτός από την αυτάρεσκη αυτοπεριγραφή τους ως «δημοκρατικών», «προοδευτικών» και τα παρόμοια, ποιος δεν θυμάται τον «αγώνα του φωτός με τα σκοτάδια» του Μένιου Κουτσόγιωργα, το «ΠΑΣΟΚ και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις» της πασοκικής ΕΡΤ και το «καληνύχτα κ. Μητσοτάκη!» του Ανδρέα Παπανδρέου; Αυτά τα αλαζονικότατα δεν απωθούν τους αγάδες. Αντίθετα, τους αρέσουν! Και ξέρετε κάτι; Με τη συντριπτική, διαρθρωτική υπεροχή του κόμματος των αγάδων στο σύνολο των ψηφοφόρων, οι ηγέτες των αγάδων έχουν κάθε λόγο να αισθάνονται ασφαλείς στην αλαζονεία τους. Μέχρι, βεβαίως, να εξαερωθούν εκλογικά, όπως το ΠΑΣΟΚ το 2012. Το μοναστήρι των αγάδων ψηφοφόρων να είναι, όμως, καλά. Στη θέση του κάποτε ΠΑΣΟΚ ανέδειξαν τον ΣΥΡΙΖΑ.

Αν η διάγνωσή μου μέχρι εδώ είναι σωστή, τυχόν νίκη της Νέας Δημοκρατίας στις επερχόμενες εκλογές, με αυτοδυναμία στηριγμένη στον εκλογικό νόμο, σημαίνει ότι θα ζήσουμε επανάληψη της περιόδου 1990-93. Και αν εκείνη η εμπειρία μας ήταν φάρσα, η επερχόμενη θα είναι τραγωδία. Η ήττα στις εκλογές θα συσπειρώσει την παρασιτική πλειοψηφία, θα απονομιμοποιήσει πολιτικά και θα ευνουχίσει σε ελάχιστο χρονικό διάστημα την κυβέρνηση της Ν.Δ. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, τις παραμονές των εκλογών του 1977, είχε πει από το προεκλογικό μπαλκόνι: «Προτιμώ να μην με ψηφίσετε, αν πρόκειται, την επομένη των εκλογών, να με εγκαταλείψετε. Διότι τότε, όταν θα έχω αναλάβει την ευθύνη για τη διακυβέρνηση της χώρας, θα έχω περισσότερο ανάγκη τη στήριξή σας παρά τώρα». Πόσο δίκιο είχε! Ενόψει των ανωτέρω, ας αναλογισθούμε τις ευθύνες μας και εμείς ως ψηφοφόροι, και οι ηγέτες γνώμης, όπως η «Καθημερινή», και ο Κυριάκος. Πόσο θα βλάψει τη χώρα, τη Ν.Δ. και τον ίδιο μια νίκη «ψιλώ ονόματι»; Μήπως να θυμηθεί ότι, σε όποια χώρα μειώθηκε κάπως το πελατειακό, παρασιτικό κράτος (ΗΠΑ 1976, Μεγάλη Βρετανία 1978, Σουηδία, Ελλάδα 2010 με opengov.gr, κ.λπ.), η αρχή πάντα έγινε από κυβερνήσεις που εξελέγησαν για να το σώσουν. Διότι οι κρατιστές πρώτοι καταλαβαίνουν ότι τα χρήματα των άλλων, των ραγιάδων, κάποτε τελειώνουν.

ΥΓ.: Τη διάκριση των Ελλήνων σε αγάδες και ραγιάδες σε επίσημο κυβερνητικό επίπεδο τη βρίσκουμε ήδη από το 1904 τουλάχιστον και την οφείλουμε, απ’ όσο ξέρω, στον Νικόλαο Καλογερόπουλο, τότε υπουργό Οικονομικών, δέκα φορές εκλεγμένο βουλευτή Ευβοίας και, αργότερα, και πρωθυπουργό δύο βραχειών θητειών.

Γεωργιος Ιακ. Γεωργανας

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή