Κύριε διευθυντά
Με αφορμή την εξαγγελία του πρωθυπουργού για την ανάπλαση της ΔΕΘ, πολλοί θα σκεφτούν ότι αυτή θα πρέπει να γίνει με βιοκλιματικά πρότυπα. Κατ’ αρχάς συμφωνώ. Το θέμα όμως είναι τι εννοούμε ως ανάπλαση με βιοκλιματικά πρότυπα; Αν εννοούμε αύξηση του πράσινου, λιμνούλες και σιντριβάνια, «οικολογικό» εξοπλισμό, λειτουργική και αισθητική αναβάθμιση του χώρου, δηλαδή, μια από τα ίδια, τότε θα διαφωνήσω. Θα διαφωνήσω όχι γιατί αυτά τα μέτρα δεν είναι καλά, αλλά γιατί αποσπασματικά και αναιτιολόγητα, συνήθως εμπειρικά επιλεγμένα, αντιπροσωπεύουν πρακτικές περιβαλλοντικού σχεδιασμού του προηγούμενου αιώνα.
Στην εποχή μας ο περιβαλλοντικός σχεδιασμός έχει αλλάξει. Επαυσε να είναι διαισθητικός. Εξάλλου έχει γίνει πολύ σύνθετος για να αντιμετωπίζεται διαισθητικά. Πλέον, βασίζεται σε δεδομένα, φυσικές διεργασίες, συστήματα και υλικά. Υποστηρίζεται από μαθηματικά μοντέλα και αποτιμάται με δείκτες.
Προσωπικά, θα απογοητευθώ αν η όποια πρόταση για την ανάπλαση της ΔΕΘ δεν συνοδεύεται από μετρήσιμες θετικές επιπτώσεις στις περιβαλλοντικές συνθήκες στο κέντρο και σε όλη την πόλη της Θεσσαλονίκης. Αν, για παράδειγμα, δεν εξασφαλίζει ενεργειακή αυτονομία της ΔΕΘ (τουλάχιστον). Η πρόκληση είναι μεγάλη και η ευκαιρία επίσης. Εύχομαι να μην πάει χαμένη.
Νικος Παπαμανωλης, Καθηγητής Αρχιτεκτονικής