Κύριε διευθυντά
Με την παρούσα μου επιστολή θέλω να σχολιάσω καλόπιστα αυτά που διάβασα στην επιστολή του φιλολόγου ιστορικού κ. Ευάγγ. Μαμά στην εφημερίδα σας στις 19 Σεπτεμβρίου.
Ο κ. Γιανναράς έγραψε στην επιφυλλίδα του για «βδέλυγμα σε τόπο άγιο». Πολύ σωστά έκρινε την ποιότητα της συμπεριφοράς των κληρικών που έχει υπόψη του. Δεν κατάλαβα εγώ τουλάχιστον ότι εγνωμάτευσε γενικά για το σύνολο.
Ο κ. Μαμάς καταχωρίζει περιστατικά προς τεκμηρίωση της σκέψης αυτής. Ασφαλώς υπάρχουν ανάλογα περιστατικά που δικαιολογούν την κριτική αυτή στάση όλων μας. Επισημαίνω μόνο το λάθος, κατά τη γνώμη μου, που κάνει ο κ. Μαμάς να γνωματεύει ως επαΐων ιστορικός, πως εκτός εξαιρέσεων η πλειονότητα είναι αυτό που περιγράφει.
Του υπενθυμίζω λοιπόν λίγα προκειμένου να κρίνει ορθότερα τα πράγματα.
Η Αρχιεπισκοπή Αθηνών συντηρεί νομίζω 20 φιλανθρωπικά ιδρύματα. Ο ίδιος ο Αρχιεπίσκοπος με πρωτοβουλία του στρατεύτηκε και οργάνωσε αξιόλογη βοήθεια για τους αναγκεμένους συνανθρώπους μας.
Εγώ τουλάχιστον γνωρίζω ότι πολλές μητροπόλεις συντηρούν φιλανθρωπικά ιδρύματα και πρόθυμα συντρέχουν στην επίλυση προβλημάτων φτώχειας, υγείας, ανεργίας, πολυτέκνων κ.λπ. αναγκών.
Ο κ. Μαμάς δεν έχει κάποια πληροφορία για ένα φιλανθρωπικό ίδρυμα ΓΑΛΙΛΑΙΑ εδώ στα Μεσόγεια, που διέθεσε και συνεχώς διαθέτει πολλά χρήματα για την περίθαλψη ασθενών, που δεν γίνονται δεκτοί σε νοσοκομεία λόγω ανιάτου νόσου σε τελικό στάδιο και δεν έχουν ιδίους πόρους; Θα παρέθετα περισσότερα, αλλά σεβόμενος το σύντομο της επιστολής σταματώ εδώ!
Εγώ τουλάχιστον βλέπω τους πνευματικούς μας πατέρες σαν ένα μέρος από τον εαυτό μας, που συμμερίζονται όπως κι εμείς –ίσως καλύτερα– τα προβλήματα των συνανθρώπων μας. Καλό λοιπόν είναι να ρίχνουμε και μια ματιά στον εαυτό μας προτού αποφανθούμε εκ του προχείρου για τους άλλους. Δεν πρέπει να παρασυρόμεθα από προσωπικά βιώματα, γιατί καταλήγουμε σε λαθεμένες κρίσεις.
Πουλοπουλος Λεωνιδας, Φιλόλογος, Κ. Χαλάνδρι