Κύριε διευθυντά
Τελευταία διαβάζουμε στην έγκριτη εφημερίδα σας άρθρα με κοινό παρονομαστή την «ανάγκη» να ξαναδούμε το παρελθόν μας υπό το φως των νέων «επιστημονικών καταγραφών», που ήρθαν στο φως για την ιστορία μας τα τελευταία χρόνια από μια συγκεκριμένη σχολή ιστοριογραφίας.
Ο 20ός αιώνας υπήρξε εξόχως πλούσιος σε ανατάσεις και καταστροφές για τον Ελληνισμό και για τα δύο κράτη του: την Ελλάδα και την Κύπρο. Πόλεμοι, εμφύλιοι, καταστροφές, δικτατορίες, διεύρυνση της Ελλάδας με σμίκρυνση των πραγματικών «συνόρων» του Ελληνισμού και, πιο πρόσφατα, ένας έντονος διχασμός στην κοινωνία για θέματα εθνικής ιδεολογίας και ταυτότητας, στον οποίο, δυστυχώς, πρωτοστάτησαν πνευματικοί άνθρωποι. Ταυτόχρονα, «ανάπτυξη» χωρίς πραγματική ανάπτυξη, δημογραφικό, επικράτηση του οικονομισμού και οικονομική κρίση, που ανέδειξε και την έκλειψη αξιών και ηθικού υποβάθρου της κοινωνίας μας.
Η χώρα μας ταλανίστηκε πολύ 200 χρόνια τώρα για να επιβιώσει και να ορθοποδήσει, ειδικά απέναντι σε μια εχθρική Τουρκία (με σημαντικές νίκες κατά του Ελληνισμού τον 20ό αιώνα). Το τελευταίο που χρειαζόμαστε ενόψει της εθνικής μας επετείου είναι να ομφαλοσκοπούμε για τους εμφυλίους μας και τις διχόνοιες που ακόμη μας κατατρύχουν. Χρειαζόμαστε όραμα εθνικό που θα συνεγείρει όλους τους Ελληνες, εντός και εκτός συνόρων, αν θέλουμε η χώρα μας να ορθοποδήσει. Το όραμα αυτό δεν μπορεί παρά να ξεπηδάει από την τρισχιλιετή (τουλάχιστον!) ιστορία μας και από τους αγώνες ανθρώπων όπως οι αγωνιστές του 1821. Ας ξεχάσουμε για λίγο τις έριδες κι ας αποδεχτούμε ότι «είμαστε στο εμείς, και όχι στο εγώ».
ΥΓ. Δεν θα ήθελα να παρεξηγηθώ: η ιστορική έρευνα και τα συμπεράσματα αυτής είναι πάντα ενδιαφέροντα όταν, όμως, στηρίζονται στη μελέτη πηγών και τεκμηρίων και όχι σε ιδεοληψίες. Οσο για τη μακρά ιστορία μας, αυτό δεν το προτάσσει η ταπεινότητά μου, αλλά το έργο έγκυρων επιστημόνων και μελετητών εντός και εκτός Ελλάδος.
Μαριαννα Δεσυπρη, ΒΑ, MSc, Εκπαιδευτικός