Αθλητές που βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή

Αθλητές που βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή

Κύριε διευθυντά

Εδώ και χρόνια το αθλητικό ιδεώδες δέχεται καίρια πλήγματα σε ελλαδικό αλλά και διεθνές επίπεδο. Διαφθορά υψηλόβαθμων στελεχών, διαπλοκή, αναβολικά και βία συνθέτουν το πλαίσιο στο οποίο διαγράφεται το αθλητικό γίγνεσθαι. Οι λίγες εξαιρέσεις απλά επιβεβαιώνουν τον κανόνα της αξιακής διολίσθησης.

Ετσι, αρκετοί ρομαντικοί φίλαθλοι επιλέγουμε μια εναλλακτική ανάγνωση της αθλητικής πραγματικότητας, χρησιμοποιώντας «εργαλεία» τα οποία προσφέρουν η ιστορία, η κοινωνιολογία και η πολιτική επιστήμη. Ξεχνάμε για λίγο συστήματα, μαρκαρίσματα και αντεπιθέσεις.  Θυμόμαστε ότι παλιότερα οι αθλητές μας υπήρξαν συνήθως άνθρωποι με κοινωνικές ευαισθησίες και έντονη εθνική συνείδηση.

Μάλιστα, κάθε που μπαίνει ο Οκτώβριος, με τους Αγιο-Δημήτρηδες να φοράνε τα γιορτινά τους και την κόρη του Βαρδάρη να γαλαζοντύνεται, το μυαλό πάει σε εκείνα τα εκλεκτά παιδιά του 1940-41 που πήγαν «με το χαμόγελο στα χείλη» να γρονθοκοπήσουν το φασιστικό θηρίο. Στα «μέρη που δεν έχει καθημερινές και σκόλες», μαζί με τους «Αρματωμένους» του Κύπριου Λουκή Ακρίτα βρέθηκαν και αρκετοί διάσημοι αθλητές όπως ο Γεώργιος Βατίκης του ΠΑΟΚ, ο Γεώργιος Ιβάνωφ του Ηρακλή, ο Νικόλαος Καψοκέφαλος της ΑΕΚ, ο Νικόλαος Νίτσας του Εθνικού…

Μια ιδιαιτέρως συγκινητική περίπτωση αποτελεί ο επιθετικός του Παναθηναϊκού Δημήτρης (Μίμης) Πιερράκος (1909-1940). Ο «Μπρακ» των ελληνικών γηπέδων ξεδίπλωσε το ταλέντο του αρχικά στην Ενωση Αμπελοκήπων πριν μετακομίσει στη Λεωφόρο το 1926. Ως ποδοσφαιριστής του ΠΑΟ συνέδεσε το όνομά του με χρυσές σελίδες της ιστορίας του Τριφυλλιού. Οταν βαρέσαν οι καμπάνες, στις 28 Οκτωβρίου 1940, ο 31 ετών διεθνής αθλητής Πιερράκος έσπευσε να παρουσιαστεί οικειοθελώς «εις το πλησιέστερον στρατολογικόν γραφείον» ζητώντας να προωθηθεί στο μέτωπο. Υπηρέτησε με την ειδικότητα του ασυρματιστή σε προκεχωρημένη μοίρα βαρέος πυροβολικού και φονεύθηκε λίγες μέρες μετά.

Ομως, βαδίζοντας ανάμεσα σε Ιστορία και θρύλο, είναι αδύνατον να παραβλεφθεί η ακολουθία των γεγονότων σχετικά με την τελευταία επιστολή που έγραψε ο Πιερράκος στην οικογένειά του. Το ημερολόγιο σημαδεύει τη 18η Νοεμβρίου 1940 και ο «Μπρακ» έχει μόλις συλλάβει έναν Ιταλό πιλότο, το αεροπλάνο του οποίου έχει καταρριφθεί. Αμέσως μετά, σημειώνει στο γράμμα του: «Σήμερα μας επισκέφθηκαν εχθρικά αεροπλάνα. Εγινε αερομαχία και τους ρίξαμε τρία. Από το ένα αεροπλάνο γλίτωσαν τρεις με αλεξίπτωτα. Τον έναν εξ αυτών τον έπιασα εγώ. Είχε πέσει πέντε χιλιόμετρα μακρυά μας…».

Με το μελάνι ακόμα νωπό στο επιστολόχαρτο, οι Ιταλοί βομβαρδίζουν την περιοχή και ένα θραύσμα οβίδος τραυματίζει θανάσιμα στο κεφάλι τον Πιερράκο.  Λίγες στιγμές πριν σκοτωθεί ο Ελληνας πρωταθλητής,  εμφανίζεται καθησυχαστικός και αισιόδοξος, γράφοντας με λόγια τρυφερά προς τη μητέρα του: «Μαμακούλα, γεια σου. Πάμε υπέρ – Υπέροχα! Είμαι πολύ – πολύ καλά […] σας παρακαλώ να είσθε τελείως ήσυχοι…». Δεν θα ήταν κακή ιδέα, ο φιλόλογος του μέλλοντος να επικαλείται το συγκεκριμένο ιστορικό γεγονός για να διδάξει στα γυμνασιόπαιδα την τραγική ειρωνεία και τη διαχρονικότητά της.

Τέλος, εδώ και περίπου 80 χρόνια ο ραδιοτηλεγραφητής Πιερράκος Δημήτριος προσπαθεί να επικοινωνήσει μαζί μας. Τα σήματά του είναι δυνατά και καθαρά. «Δεν θα περάσουν!» μας λέει!

Ο «Μπρακ» έχει δίκιο. Ο εξωτερικός αντίπαλος δεν διάβηκε. Ομως, ο εχθρός βρίσκεται πλέον δίπλα μας και (κυρίως) εντός μας.

Ετσι, η σκυτάλη πέρασε σε εμάς… Κάπου εδώ ξεκινάει ο ημέτερος Αγώνας περί Ελευθερίας και Δικαιοσύνης…

Ιωαννης Μιχαηλ Μιχαλακοπουλος, Κυψέλη

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή