Κύριε διευθυντά
Με τη συμπλήρωση 100 ετών ζωής των ξενοδοχείων Χίλτον εγκαινιάστηκε έκθεση φωτογραφίας στο Χίλτον της Αθήνας. Μεταξύ των άλλων φωτογραφιών, υπάρχουν και αυτές από τα εγκαίνια του Χίλτον της Αθήνας πριν από 56 χρόνια, στις 24 Απριλίου 1963. Ενώ όμως οι φωτογραφίες αυτές μας δείχνουν πώς «γεννήθηκε» το Χίλτον της Αθήνας, δεν υπάρχουν φωτογραφίες (γιατί δεν μπορεί να υπάρξουν) που να δείχνουν πώς «δεν πέθανε» το Χίλτον της Αθήνας ένα χρόνο μετά τα εγκαίνια.
Επειδή τυγχάνει να ξέρω καλά πώς επετεύχθη η αποτροπή αυτού του «θανάτου», νομίζω ότι πρέπει να κάνω σήμερα γνωστά τα σχετικά γεγονότα, ώστε να μάθουν όλοι τι ακριβώς συνέβη.
Τα γεγονότα αυτά έμειναν τότε μυστικά, αλλά σήμερα δεν νομίζω ότι υπάρχει λόγος να μην γίνουν γνωστά.
Μετά ένα χρόνο λειτουργίας του ξενοδοχείου Χίλτον στην Αθήνα, ο Στρατής Ανδρεάδης, πρόεδρος τότε της ιδιοκτήτριας του Χίλτον της Αθήνας εταιρείας «Ιονική Ξενοδοχειακές Επιχειρήσεις», διαπίστωσε ότι το ξενοδοχείο όχι μόνο δεν άφηνε κέρδη, αλλά και παρουσίαζε τεράστια ζημία, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να καταβληθούν οι δόσεις για τα δάνεια που είχε συνάψει. Το ξενοδοχείο οδηγείτο σε πτώχευση.
Η δυσμενής αυτή εξέλιξη οφείλετο, όπως γρήγορα διαπιστώθηκε, στο ότι ο Κόνραντ Χίλτον είχε διαπραγματευθεί διαφορετικά τη σύμβαση με τον Ανδρεάδη απ’ ό,τι με τα άλλα ανά τον κόσμο ξενοδοχεία του. Ειδικότερα:
Ενώ στα ανά τον κόσμο ξενοδοχεία του ο Χίλτον είχε συμφωνήσει να παίρνει προμήθεια 6% επί των καθαρών κερδών, για το Χίλτον της Αθήνας είπε στον Ανδρεάδη ότι η προμήθειά του θα ανερχόταν σε 2% επί των ακαθαρίστων εισπράξεων, όχι επί των καθαρών κερδών.
Οσοι ξέρουν λογιστικά γνωρίζουν τι τεράστια διαφορά υπάρχει μεταξύ αυτών των δύο υπολογισμών. Ενώ στην πρώτη περίπτωση δεν καταβάλλεται προμήθεια αν δεν υπάρχουν κέρδη, στη δεύτερη περίπτωση καταβάλλεται προμήθεια έστω και αν υπάρχει ζημία.
Η διαφορετική αυτή διαπραγμάτευση του Κόνραντ Χίλτον με τον Ανδρεάδη κρίθηκε από τους νομικούς συμβούλους του Ανδρεάδη ότι αποτελούσε απάτη. Ημουν τότε κι εγώ δικηγόρος σε εταιρείες του Ανδρεάδη και έζησα από κοντά τη μάχη που έδωσαν οι συνάδελφοί μου για να διατηρήσουν εν ζωή το Χίλτον της Αθήνας.
Μετά τη διαπίστωση ότι επρόκειτο περί απάτης, ηγέρθη αγωγή κατά του Κόνραντ Χίλτον ενώπιον των ελληνικών δικαστηρίων. Καίτοι η σύμβαση μεταξύ Χίλτον και Ανδρεάδη έλεγε ότι πάσα διαφορά θα λύεται στα αμερικανικά δικαστήρια, κρίθηκε ότι ίσως η προσφυγή στα δικαστήρια αυτά δεν θα ήταν επιτυχής.
Για να κριθή κατόπιν αυτού η υπόθεση στην Ελλάδα χρησιμοποιήθηκε μια περίπλοκη νομική κατασκευή, η οποία όμως δεν είναι του παρόντος, διότι δεν είναι εύκολα κατανοητή από μη νομικούς.
Την ημέρα της δίκης προσκομίσθηκαν στο δικαστήριο και δεκάδες συμβάσεις των ανά τον κόσμο ξενοδοχείων του Χίλτον, από τις οποίες προέκυπτε η παραπάνω διαφορετική διαπραγμάτευση του Κόνραντ Χίλτον με τον Ανδρεάδη. Τις συμβάσεις είχαν στείλει τα ξενοδοχεία αυτά στο Χίλτον της Αθήνας κατόπιν αιτήματός του, το οποίο αίτημα είχε συνταχθεί από τους δικηγόρους του Ανδρεάδη και είχε αιτιολογία ότι οι συμβάσεις αυτές θα χρησίμευαν δήθεν για μια διαφορά με την εδώ εφορία.
Στο μεταξύ, ο Χίλτον είχε φθάσει στην Αθήνα για τη δίκη έτοιμος να αντιδικήσει. Είχε φέρει μαζί του 5-6 διακεκριμένους Αμερικανούς δικηγόρους και προσέλαβε άλλους τόσους Ελληνες. Οταν όμως είδε το πάκο με τις συμβάσεις των ανά τον κόσμο ξενοδοχείων του, κατάλαβε πολύ καλά ότι θα έχανε τη δίκη. Εσπευσε τότε αμέσως να συμβιβασθεί.
Την άλλη μέρα ζήτησε συνάντηση με τον Ανδρεάδη, όπου και διόρθωσαν την αρχική σύμβαση και την έκαναν όπως και των άλλων ξενοδοχείων. Στη συνέχεια η δίκη καταργήθηκε, το δικαστήριο δεν εξέτασε ποτέ την υπόθεση. Το Χίλτον της Αθήνας είχε σωθεί.
Γεωργιος Κουλουκης, Συνταξιούχος Δικηγόρος, Αθήνα