Κύριε διευθυντά
Σχολιάζοντας παλαιότερο κείμενο του κ. Τάκη Θεοδωρόπουλου, θα ήθελα να επισημάνω τα εξής: Ειρωνικά αναφέρει ότι: «Η κατασκευή αεροσκαφών υπήρξε, ως γνωστόν, μία από τις παραδόσεις του νέου ελληνισμού».
Μπορεί να μην υπήρξε παράδοση, δεν θα πρέπει όμως να ξεφεύγει από την προσοχή μας και τις γνώσεις μας ότι στη μικρή Ελλάδα από το 1925 λειτούργησε το Κρατικό Εργοστάσιο Αεροπλάνων (ΚΕΑ) στο Παλαιό Φάληρο.
Σε αυτό από το 1925 μέχρι το 1940 (βλ. αντιναύαρχος ε.α. Π.Ν. Ιωάννης Παλούμπης, «Απ’ τα πελάγη… στους αιθέρες», Εκδοση Ν.Μ.Ε., Πειραιάς 2009) κατασκευάστηκαν 12 υδροπλάνα – τορπιλοπλάνα τύπου Blackburn T3 A Velos (Βέλος), μετατράπηκαν σε υδροπλάνα αρκετά D.H.9 (de Havilland 9), σχεδιάστηκε και κατασκευάστηκε το πρότυπο αεροπλάνο «Χελιδών», συναρμολογήθηκαν 10 Armrstrong-Whitworth Atlas και 10 Avro 621 Tutor, συναρμολογήθηκαν 62 αεροπλάνα Avro 621 Tutor και 30 Avro 626. Δυστυχώς για οικονομία χώρου της επιστολής δεν μπορώ να επεκταθώ σε άλλες δεκάδες δραστηριότητες του ΚΕΑ.
Το 1975 ιδρύθηκε η ΕΑΒ, η οποία συνεχίζει να ασχολείται με συντήρηση, μεγάλες επιθεωρήσεις (overhall) και αναβαθμίσεις αεροσκαφών και κινητήρων της Π.Α. και του Π.Ν., αλλά και ξένων κρατών. Επίσης μετέχει, ως υποκατασκευαστής ή συνεργάτης μεγάλων κατασκευαστών, στην κατασκευή τμημάτων ή συστημάτων πολιτικών αεροσκαφών.
Οσο για τα αεροσκάφη της Ο.Α., που έχουν κριθεί διατηρητέα σύγχρονα μνημεία, ας μην ξεχνάμε ότι αποτελούν πράγματι ένα κομμάτι της σύγχρονης ελληνικής αεροπλοΐας. Αυτά τα Α/Φ έκαναν την Ο.Α. μία αξιόλογη διεθνών προδιαγραφών και αναγνώρισης αεροπορική εταιρεία. Μέχρι το 1957 η ΤΑΕ (Τεχνικαί Αεροπορικαί Εκμεταλλεύσεις) πετούσε με DC-3 (Ντακότα) και ένα τετρακινητήριο Douglas DC-4 και είχε ως διεθνείς προορισμούς τις Κύπρο, Αίγυπτο, Γαλλία, το Ηνωμένο Βασίλειο, τις Ιταλία, Τουρκία, το Ισραήλ και τη Γιουγκοσλαβία.
Η Ο.Α. με τα υπερσύγχρονα, για την εποχή τους, Α/Φ και ειδικά με τα Boeing 747-200 (Jumbo Jets) έγινε αεροπορική εταιρεία των 5 Ηπείρων, μέσα σε λίγα χρόνια. Το Boeing 747-200 «Olympic Eagle» (5Χ-ΟΑΒ) που βρίσκεται στο αεροδρόμιο του Ελληνικού, εκτός του ότι αποτελεί ένα επίτευγμα της σύγχρονης αεροναυπηγικής, έχει και ένα άλλο ενδιαφέρον. Η καμπίνα του είναι χωρισμένη σε ζώνες που κάθε μία έχει ένα όνομα από σημεία της Ακρόπολης των Αθηνών, π.χ. «Προπύλαια», «Ερέχθειον», «Παρθενών» κ.λπ. (Πηγή: Διαδίκτυο).
Γιατί λοιπόν να μη χαρακτηριστούν σύγχρονα διατηρητέα μνημεία αυτά τα Α/Φ, όπως έχουν χαρακτηριστεί επί υπουργίας της αείμνηστης Μελίνας Μερκούρη τα βαγόνια του «Οριάν Εξπρές»; Μη υπάρχοντος κατάλληλου μουσείου νομίζω ότι ο χώρος του αεροδρομίου του Ελληνικού τους ανήκει δικαιωματικά. Αν αξιοποιηθούν καταλλήλως, είμαι βέβαιος ότι θα αποτελέσουν πόλο έλξεως για τους επισκέπτες του χώρου του Ελληνικού και μόνο κέρδος θα προσφέρουν στους νέους επενδυτές αλλά και στην Ελλάδα. Το M/V «Νεράιδα» ας δείξει τον δρόμο και για τα καμάρια της αεροπλοΐας μας. Ο κύριος Λάτσης έχει την εμπειρία.
Ματθαιος Μ. Δημητριου, Πλοίαρχος Π.Ν. ε.α.