Ο αρχαίος λαϊκισμός και οι κληρονόμοι του

Ο αρχαίος λαϊκισμός και οι κληρονόμοι του

Κύριε διευθυντά

Τα 2.435 χρόνια που πέρασαν από τη νύχτα του βανδαλισμού των Ερμών στην Αθήνα (Μάιος 415 π.Χ.) δεν τροποποίησαν πολύ τη συμπεριφορά και τα πολιτικά ήθη των Ελλήνων, αν τούτο κριθεί με παραλληλισμούς των γεγονότων και ιστορικές αναλογίες.

Οι «περικόψαντες τους Ερμάς Αθήνησι, επί Αριμνήστου άρχοντος, του Πελοποννησιακού συνεστώτος πολέμου» (κατά τον Ησύχιο) ήσαν (ή θεωρήθηκε από τον λαό της Αθήνας ότι ήσαν) αρνητές και αντίμαχοι της καθεστηκυίας τάξεως, του συστήματος και της δημοκρατίας. Ως τέτοιους τους φοβήθηκαν οι Αθηναίοι και σε συνδυασμό με το γεγονός ότι ο βανδαλισμός έγινε την παραμονή του απόπλου του αθηναϊκού στόλου για τη Σικελική Εκστρατεία, οι αντιδράσεις τους ήταν ακραίες. Μέχρι σημείου να ανακαλέσουν τον Αλκιβιάδη από τη Σικελία, αυτός να δραπετεύσει, να γίνει πολεμικός σύμβουλος της Σπάρτης και να καταλήξει η επιχείρηση σε μια καταστροφή, η οποία πιθανώς άλλαξε την πορεία της αρχαίας ιστορίας.

Ο αρχαίος λαϊκισμός, παλίμβουλος μπροστά στους ριζοσπαστικούς ακτιβισμούς του Αλκιβιάδη, πίστεψε πως στο σπίτι του τελούσε και παρωδούσε ιδιωτικώς τα «Μυστήρια» (τα Ελευσίνια) κι αυτό το πήρε ως μείζονα απόδειξη της ασεβείας του και της «ενοχής» του.

Ο Θουκυδίδης, που διδάσκεται στις στρατιωτικές ακαδημίες των σοβαρών κρατών και που τον μνημονεύουν κάθε τόσο οι εγκυρότεροι στρατηγικοί αναλυτές του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, μας παραδίδει σε πυκνές νοήματος γραμμές τις περιστάσεις ενθουσιασμού, ακρισίας, μέθης και μεγαλομανίας υπό το κράτος των οποίων ανελήφθη η Σικελική Εκστρατεία, ως το μεγαλόπνοο άνοιγμα προς την κεντρική Μεσόγειο και τις ακτές της Λιβύης, που τόσο επίκαιρες είναι σήμερα. Οι οιονεί αρθρογράφοι του αντίστοιχου «Δεξιότερα Κουροπάτκιν» της εποχής σχεδίαζαν στο έδαφος χάρτες της Σικελίας και της Μεσογείου και ονειρεύονταν θαλασσοκρατορίες – ασφαλώς όμως εδώ τα πράγματα ταιριάζουν περισσότερο στα εγχειρήματα Ερντογάν παρά στη θουκιδίδεια αυτοσυγκράτηση των ημετέρων.

Ομως οι ιστορικές αναλογίες επιμένουν: τι άλλο παρά ριζική και άρδην αμφισβήτηση του συστήματος αποτελούν οι πράξεις των νεαρών «αντιεξουσιαστών», που έχουν ήδη ένα  ιστορικό παρελθόν του οποίου το διάνυσμα, από την αρχή μέχρι τώρα, καλύπτει τη διαδρομή μιας γεροντικής ηλικίας; Και ποιος δεν βλέπει τις ομοιότητες των ιδιωτικών Ελευσίνιων με τα σκουλαρίκια και τα βαμμένα χείλη του Ιησού στον «ιδιωτικό χώρο» διασκέδασης σε κάποιο μπαρ του Ναυπλίου;

Ο επίλογος στην ιστορία με τους Ερμοκοπίδες ήταν τα λατομεία της Σικελίας και οι χιλιάδες νεκρών Αθηναίων (σώθηκαν μόνον όσοι ήξεραν να απαγγέλλουν τραγωδίες του Ευριπίδη, γιατί οι Συρακούσιοι ήσαν πιο Ελληνες από τους Ελληνες και θαύμαζαν τον ποιητή). Να δούμε ποια θα είναι η κατάληξη με την προσπάθεια κατεδάφισης των σύγχρονων «Ερμών» και με τα συνταγματικώς λαλούντα «χείλη των ασεβών» της Ελληνικής Δημοκρατίας.

Γερασιμος Μιχαηλ Δωσσας, Θεσσαλονίκη

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή