Κύριε διευθυντά
Διάβασα στο φύλλο της «Καθημερινής» της Τρίτης 10 Δεκεμβρίου το σχόλιο στην πρώτη σελίδα του σοβαρού συνεργάτη σας Π. Μπουκάλα με τίτλο «Αυτά συμβαίνουν μόνο εις Παρισίους» και έκαμα κάποιες σκέψεις τις οποίες θεωρώ καλό να τις μοιραστώ μαζί σας και με τους αναγνώστες της «Καθημερινής».
Δεν είμαι θιασώτης της νόμιμης βίας, ούτε υπερασπίζομαι βάναυσες συμπεριφορές. Ομως, προσπαθώ να έρθω και στην κατάσταση που βρίσκονται και οι άνδρες της αστυνομίας όταν στέκονται σε ένα σημείο 4, 5, 6 ώρες φορώντας τον γνωστό εξοπλισμό και ιδίως εκείνο το κράνος που εγκλωβίζει και την ορατότητα και την ακοή.
Δεν είμαι αυτόκλητος υπερασπιστής, όμως, όταν στέκονται 4, 5, 6 ώρες, ίσως διψασμένοι, προπηλακιζόμενοι και προκαλούμενοι, δεν είναι και ό,τι καλύτερο.
Δεν ισχυρίζομαι ότι δεν ξεφεύγουν μερικές φορές από τις κόκκινες γραμμές. Είναι όμως γεγονός ότι σχολιάζονται αρνητικά από τους πάντες, πολιτικούς και ΜΜΕ. Θα μπορούσα να πω ότι μέχρι εδώ πάει καλά. Το παράξενο όμως είναι ότι κανένας δεν ασχολήθηκε ποτέ με εκείνους, ενώ οι παραβατικοί μπαχαλάκηδες μέσα σε λίγα λεπτά της ώρας καταστρέφουν τους κόπους μιας ζωής και τους βυθίζουν στην απόγνωση και από νοικοκύρηδες τους μετατρέπουν σε αξιολύπητους συγγενείς.
Επίσης, στο ίδιο φύλλο της «Καθημερινής» εδιάβασα και τα άρθρα με τίτλο «Στο μικροσκόπιο οι βανδαλισμοί στο μετρό» και «Επεισόδια στα Εξάρχεια, η επόμενη μέρα». Ποιος είπε σ’ αυτούς τους λεβέντες που αναφέρονται στα άρθρα ότι έχουν το δικαίωμα να καταστρέφουν περιουσίες που πληρώνει ο Ελληνας φορολογούμενος χωρίς να τους ενοχλεί κανένας; Οι αστυνομικοί που ασχολούνται με αυτά τα αχαρακτήριστα υποκείμενα θα μπορούσαν άνετα να απασχοληθούν σε τόσες άλλες υπηρεσίες.
Εγώ, πάντως, αρνούμαι να πληρώνω σπασμένα και θλίβομαι όταν βρίσκουν υπερασπιστές.
Σπανός Γεώργιος, Ρόδος