Κύριε διευθυντά
«Η εθνική μας ομοιογένεια απειλείται». Συχνότατο επιχείρημα, κατά τους ντόπιους, αποτελούν οι θεωρητικολογίες περί πολιτιστικής αλλοίωσης και αποεθνοποίησης λόγω των μεταναστευτικών ρευμάτων που καταφθάνουν στο νησί. Κατά άλλους, «δεν αλλοιώθηκε ούτε κατά Τουρκοκρατίας η Ελλάδα», με φιλονικίες να ξεσπάνε, δίχως καμία βαθύτερη θέληση για αλλαγή. Η παρούσα κατάσταση του «αυτό μας έλειπε τώρα» φοβίζει. Τα επεισόδια που σημειώθηκαν πριν από μέρες εγείρουν ερωτήματα και για τις δύο αντικρουόμενες πλευρές (ΜΑΤ – νησιώτες). Η αγανάκτηση των πολιτών πνίγηκε από την αστυνομική βία.
Ενα είναι βέβαιο: όταν ένας ξεκινάει τον χορό, τον συνεχίζουν όλοι. Ξημερώματα κάποιοι ντόπιοι εξεγέρθηκαν, στο τέλος της εβδομάδας παραμιλούσε όλο το νησί. Τα ΜΑΤ, εχθρικά όπως κατέφθασαν, έριξαν λάδι στη φωτιά, αναζωπυρώνοντας τα πατριωτικά αισθήματα. Αυτή ήταν μόνο η αφετηρία. Ακολούθησαν διαδηλώσεις, απεργίες και αποχές, καταλήψεις, ερήμωση των δρόμων. Ολα ήταν σε αποσύνθεση, με το σκηνικό να φαντάζει πολεμικό. Σε λίγες μέρες όλοι πάλι πίσω. Η συνέχεια της καθημερινότητας έκανε πολλούς να αναρωτηθούν τι τους οδήγησε να βγάλουν τον χειρότερο εαυτό τους. Σε αυτή τη σύγκρουση ΜΑΤ και νησιωτών παρατηρείται η κατάπτωση κάθε αξίας. Κυρίαρχος ο φόβος, η οργή.
Ολοι εκείνοι που στέκονται στο λιμάνι βλέποντας τη βάρκα να φτάνει στην ακτή πνίγουν τα ανάμεικτα συναισθήματα και αφήνουν να αναδυθεί μονάχα ένα: το μίσος.
Συγκρούσεις Αριστεράς και Δεξιάς, προσπάθεια ανατροπής της βάρκας, οχλαγωγή, ουδείς λόγος για προβλήματα, όπως η παραπληροφόρηση και οι αργόσυρτες διαδικασίες του κράτους για το άσυλο. Στο πλαίσιο του σαματά; Ακόμη ένας θάνατος μικρού παιδιού…
Μιχαελα Χαλκιωτη, Λέσβος