Κύριε διευθυντά
Ο Αγραφιώτης δάσκαλος Γιώργος Κλήμος είναι ερευνητής της μεταβυζαντινής περιόδου στην περιοχή των Αγράφων.
Σε πρόσφατο τηλεφώνημά του μου μίλησε για την επιδημία πανώλης που ενέσκηψε στη Θεσσαλία το 1766-1767, έφτασε δε και στην Καστανιά. Και μου εξήγησε πώς την αντιμετώπισαν οι κάτοικοί της:
Οταν η αρρώστια χτυπούσε κάποιον από την οικογένεια, και ήταν βέβαιος ο θάνατός του, τα μέλη της οικογένειας τού άφηναν τρόφιμα, κρασί και νερό να πορευθεί τις λίγες μέρες που του έμεναν, και όλοι οι άλλοι κατέφευγαν στο δάσος πάνω από το χωριό.
Οταν δε τέλειωνε ο άρρωστος, έκαιγαν το σπίτι με όλα τα υπάρχοντα σε αυτό. Ετσι κάηκαν τα 3/4 του χωριού.
Οι επιζήσαντες όμως το ξανάχτισαν μερικές εκατοντάδες μέτρα ανατολικότερα, και το 1809 που ο Πουκεβίλ πέρασε από εκεί, βεβαιώνει στις αφηγήσεις του ότι το νέο χωριό είχε 400 οικογένειες. Και, για να ξεχωρίζει από την Καστανιά της Καλαμπάκας και αυτή της Ευρυτανίας, την ονομάτιζε στο βιβλίο του Μεγάλη Καστανιά.
Ετσι θα συμβεί και στην Ελλάδα, όταν γλιτώσουμε, με πολύ λιγότερες απώλειες, από τον κορωνοϊό: Θα ξαναγίνει οικονομικά (και αναλογικά) μεγάλη η Ελλάδα.
Γιωργος Ζαχαροπουλος, Βύρωνας