Ανθρωποι και δεινόσαυροι

Κύριε διευθυντά

Χρησιμοποιώ το Facebook 13 χρόνια. Ολα αυτά τα χρόνια, το Facebook ουδέποτε άλλαξε τα χαρακτηριστικά της πλατφόρμας του ουσιωδώς. Ορισμένες τροποποιήσεις έγιναν, αλλά τα βασικά πάντα ήταν ίδια. Σαν τον άνθρωπο που μετά τα τριάντα του, έχει μορφώσει, πια, χαρακτήρα. Οι «εργοστασιακές του ρυθμίσεις», δύσκολα αλλάζουν… Αίφνης, παρατηρώ ότι προσκαλούμαι από τον φίλο μας Μαρκ Ζούκερμπεργκ να δοκιμάσω τη νέα version, με κύριες αλλαγές τη νυχτερινή «σκοτεινή» λειτουργία και τη μεγαλύτερη γραμματοσειρά… Καθώς δεν είμαι και ο πιο εύκολος άνθρωπος στις αλλαγές, μία που το δοκίμασα, μία που το απέρριψα, γιατί δεν το βρήκα αρκετά ενδιαφέρον…

Αναρωτιέμαι, όμως, με αφετηρία σκέψης την παρατήρηση πως «μέχρι και το Facebook άλλαξε!»: Μήπως, τελικά, το νόημα των ημερών που διανύουμε είναι να συνειδητοποιήσουμε ότι όλα αλλάζουν – και μάλιστα με τόσο ραγδαίους ρυθμούς που δεν προλαβαίνουμε να αντιληφθούμε τις αλλαγές; Ολως ενδεικτικώς, θα αναφερθώ σε ορισμένες αλλαγές τις οποίες με «γυμνό μάτι» μπορεί κανείς να παρατηρήσει: έχει αλλάξει η έννοια της επικοινωνίας (στέλνουμε δύο μηνύματα στο Facebook ή κάνουμε μια βιντεοκλήση και θεωρούμε ότι επικοινωνήσαμε), έχει αλλάξει η έννοια της ιδιωτικότητας (πλέον προσωπικές στιγμές και πληροφορίες γίνονται αντικείμενο ανάρτησης, δίχως δεύτερη σκέψη, με αποδέκτες μέχρι και αγνώστους), έχει αλλάξει ο παραδοσιακός τρόπος διδασκαλίας (μιλάμε πλέον για τηλεκπαίδευση), έχει αλλάξει η κλασική μορφή του γάμου (μιλάμε για σύμφωνα συμβίωσης), έχει αλλάξει η αμεσότητα στην ενημέρωση (πλέον το Ιντερνετ σχεδόν μονοπωλεί, ενώ, από πολλούς, οι εφημερίδες, το ραδιόφωνο και η τηλεόραση χαρακτηρίζονται ξεπερασμένα μέσα), έχει αλλάξει ακόμα και η έννοια του νομίσματος (μιλάμε πλέον και για κρυπτονομίσματα), έχει αλλάξει ο τρόπος που ταξιδεύουμε (επιλέγουμε να μείνουμε σε σπίτια άλλων, αντί των οργανωμένων ξενοδοχειακών μονάδων), έχει αλλάξει ακόμα και ο τρόπος που διατρεφόμαστε (αν σκεφτούμε ότι σε οποιοδήποτε συμβατικό σούπερ μάρκετ μπορεί κανείς να βρει μάνγκο από το Περού ή κινέζικο λάχανο), έχει αλλάξει ο τρόπος που βλέπουμε ταινίες (Netflix κ.λπ.), ο τρόπος που αγοράζουμε αγαθά (μπορούμε να αγοράσουμε τα πάντα, οποτεδήποτε, οπουδήποτε με μόλις τρία clicks) κ.ο.κ.

Εχουν αλλάξει, σχεδόν, τα πάντα –ακόμα και τα χαρακτηριστικά των εποχών– και πια, όσοι, συνειδητά, επιλέγουν να διατηρούν «κάτι από τα παλιά», σε λίγο καιρό «θα περιθωριοποιούνται», ως μη δυνάμενοι να αντεπεξέλθουν στη νέα εποχή… Και το αξιοσημείωτο είναι πως όλα αυτά έχουν συμβεί μόλις σε λιγότερο από 20 χρόνια – ίσως και πολλά να λέω. Και δεν στέκομαι να κρίνω αν είναι καλές ή κακές αλλαγές, αλλά στέκομαι στο γεγονός πως είναι αλλαγές και μάλιστα ουσιώδεις. Μήπως, λοιπόν, η προσαρμοστικότητα στις αλλαγές είναι το απαραίτητο προσόν του σύγχρονου ανθρώπου; Ας μην ξεχνάμε, άλλωστε, πως οι δεινόσαυροι, μην μπορώντας να προσαρμοστούν στις κλιματικές αλλαγές, κάποτε, αφανίστηκαν. Από την άλλη πλευρά, όμως, σκέπτομαι πως η διαφορά μας με τους τελευταίους είναι ότι εμείς δεν αντιμετωπίζουμε μόνο τις κλιματικές αλλαγές, αλλά και τα ίδια τα δημιουργήματά μας… Τα οποία, πλέον, μας έχουν ξεπεράσει και εμείς τρέχουμε από πίσω τους, προσπαθώντας να τα κατανοήσουμε.

Παραμένοντας, λοιπόν, δύσπιστη προς τις γρήγορες και «αμάσητες» αλλαγές, καταλήγω στο συμπέρασμα πως… καλές οι αλλαγές, αρκεί να γνωρίζουμε επαρκώς τι αλλάζουμε, με ποιον σκοπό το αλλάζουμε και ποιες θα είναι οι μακροπρόθεσμες επιπτώσεις της αλλαγής αυτής στη ζωή μας…

Λουιζα Γ. Μπετινη, Δικηγόρος

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή