Κύριε διευθυντά
Με την παρούσα μου σπεύδω να προλάβω μια διαβλεπόμενη απόφαση εις βάρος ημών των «άνω των 65 ετών» ηλικιωμένων, όπως διαγράφεται μετά τις δηλώσεις της προέδρου της Κομισιόν αρχικά («οι άνω των 65 ετών να παραμείνουν σε περιορισμό μέχρι τέλους του έτους»), αλλά και του πρωθυπουργού μας κ. Κυρ. Μητσοτάκη αργότερα, που εδήλωσε σε μήνυμά του ότι «…θα εξακολουθήσουμε να προστατεύουμε ΕΠΙ ΜΑΚΡΟΝ τους ηλικιωμένους και τις ευπαθείς ομάδες».
Κατ’ αρχήν πρέπει να εκφράσω την απόλυτη ικανοποίησή μου αλλά και τις ευχαριστίες μου για τον τρόπο αντιμετώπισης αυτής της φοβερής και πρωτόγνωρης πανδημίας από την κυβέρνηση και την εξαίρετη επιστημονική ομάδα – σύμβουλο που την πλαισιώνει και παρέχει τη δυνατότητα στις ιατρικές, νοσηλευτικές και ειδικότερα νοσοκομειακές δυνάμεις να αναδείξουν τις ικανότητες και τις αρετές τους, προς όφελός μας. Τους ευγνωμονούμε όλους.
Η διαφαινόμενη (από τις δηλώσεις και του κ. Τσιόδρα) χρονική παράταση του χωροταξικού περιορισμού, ειδικά των ηλικιωμένων, είναι κατά τη γνώμη μου όχι μόνο αβάσιμη, αλλά και αψυχολόγητη: Η όποια επιβάρυνση του Εθνικού Συστήματος Υγείας (ιδίως του προσωπικού και των ΜΕΘ) θα είναι αμελητέα, υπό τις συνθήκες ύφεσης της νόσου που θα επικρατούν τη στιγμή της άρσης των μέτρων, ενώ, αντιθέτως, η επίπτωση του περαιτέρω περιορισμού στην ψυχική υγεία των ηλικιωμένων θα είναι δυσανάλογα μεγάλη και θα τους δώσει την εντύπωση του κοινωνικού τους αποκλεισμού, επηρεάζοντας την ισορροπία μιας κοινωνίας που επιθυμεί και τείνει να γίνει δικαιότερη.
Ο πρωθυπουργός κ. Μητσοτάκης, που με τις μέχρι σήμερα αποφάσεις του έχει ευχάριστα εκπλήξει (σωστά και γρήγορα αντανακλαστικά, ευαισθησία και δικαιοσύνη, ικανότητα και εργατικότητα, αλλά κυρίως επιλογή συνεργατών με αξιοκρατικά κριτήρια), είμαι βέβαιος ότι θα σταθμίσει τα δεδομένα και θα πάρει τη σωστή απόφαση, λαμβάνοντας υπόψη ότι ειδικά οι ηλικιωμένοι έχουν ανάγκη τόσο περισσότερης φροντίδας και προσοχής όσο και πιο άμεσης επικοινωνίας και κοινωνικής συναναστροφής.
Κλείνοντας πιο ευχάριστα, παραθέτω την τελευταία στροφή από το ποίημα του Α.-Ρ. Ραγκαβή «Το ραβδί»:
Εχω σώμα γηραλέο
όμως αίσθημα νωπό
κι όσο ζω, λαλώ και πνέω
θα γελώ και θ’ αγαπώ.
Μηνας Λαγουδακης, Iατρός