Κύριε διευθυντά
Η σκηνή, πριν από λίγους μήνες, σε παλαιοβιβλιοπωλείο των παρυφών της οδού Σόλωνος. Με την οικειότητα που συνήθως δημιουργείται σε τέτοιους χώρους, ένας καλοσυνάτος κύριος θα με πλησιάσει διακριτικά. Σκοπός του, να μου προσφέρει τις καλές του υπηρεσίες συστήνοντάς μου, με τα καλύτερα λόγια, το βιβλίο που περιεργαζόμουν εκείνη τη στιγμή. Πολύ σύντομα, η δύσκολα αποκρυπτόμενη πολυμάθειά του και ιδιαίτερα το πάθος με το οποίο μιλούσε για βιβλία, εκδόσεις, συγγραφείς και τα λοιπά συναφή, θα αποκάλυπταν την ταυτότητά του. Ο γλυκομίλητος και υποχρεωτικός κύριος που μου μιλούσε δεν ήταν άλλος από τον σπουδαίο βιβλιογράφο μας, τον Νέστορα της βιβλιοθηκονομίας, τον ληξίαρχο του νεοελληνικού βιβλίου Κυριάκο Ντελόπουλο.
Φυσικά και αγόρασα το βιβλίο. Ηταν το «Βαλκανικό Ημερολόγιο» του Λαιρντ Αρτσερ, επικεφαλής του Μεσανατολικού Ιδρύματος, ενός οργανισμού που η προσφορά υπηρεσιών του κάλυψε μια από τις πιο θυελλώδεις περιόδους της χώρας μας, κατά το πρώτο μισό του 20ού αιώνα.
Οι τυπικές ευχαριστίες μου για την προθυμία του να μοιραστεί μαζί μου τις εντυπώσεις του για το βιβλίο, περίπου σαν αυτό να ήταν η καλή του πράξη της ημέρας, ήταν το λιγότερο. Κάτι περισσότερο, για εκείνον φαντάζομαι ότι ήταν η αποκάλυψη ότι μου ήταν γνωστές όλες οι ιδιότητες για τις οποίες ήταν γνωστός. Ωστόσο, όλα αυτά, σπουδαία το δίχως άλλο, συχνά δεν ακούγονται πάρα μόνο ως τυπικές, γενικόλογες αβροφροσύνες. Εκείνο που αισθάνθηκα ότι πραγματικά τον ευχαρίστησε ήταν μια συγκεκριμένη αναφορά στο περιεχόμενο του βιβλίου του «Αφιερώσεις», έκδοση του ΕΛΙΑ, μια συλλογή παντοειδών και ετερόκλητων αφιερώσεων συγγραφέων σε βιβλία τους, που εκείνος με τη γνωστή ερευνητική εμμονή του είχε περισυλλέξει. Επρόκειτο για την αφιέρωση ενός Κεφαλλονίτη –να το πούμε κι αυτό– συγγραφέα: «Αφιερώνεται σε όλους τους φίλους μου που δεν υπάρχουν πια. Για τους εν ζωή, ας μη βιαζόμαστε, ο λογαριασμός δεν έχει κλείσει ακόμα…»
Αποχαιρετιστήκαμε με πολύ καλή διάθεση και συμφωνώντας ότι ο Κεφαλλονίτης συγγραφέας μάλλον είχε δίκιο: Ποτέ κανείς δεν μπορεί να σιγουρέψει την οριστική καλή γνώμη των άλλων για το άτομό του.
Αυτά με πολύ σεβασμό για τον ακαταπόνητο εργάτη του βιβλίου που χάθηκε προ ημερών.
Γιωργος Ι. Κωστουλας, Βούλα