Kύριε διευθυντά
Ο κ. Αγγελος Ζαχαρόπουλος σε επιστολή του, που δημοσίευσε η «Κ» την 3-7-20, αναφέρεται στον επικήδειο που εκφώνησε μπροστά στο φέρετρο του μακαριστού Σεραφείμ ο Χαρ. Φλωράκης λέγοντας, «μαζί αγωνιστήκαμε για την πατρίδα από διαφορετικό ταμπούρι». Η χειρονομία αυτή όντως ήταν αξιέπαινη και συμφώνησαν και ο αδελφός του Ελασίτης κ. Γεώργιος Ζαχαρόπουλος, με επιστολή του, «Κ» 8-7-20 και ο κ. Γερ. Μ. Δώσσας με επιστολή του, «Κ» 11-7-20.
Είμαι της άποψης, όμως, ότι επιμελώς αποσιωπάται από τους τρεις επιστολογράφους η ειδοποιός διαφορά του σκοπού, που κατέτεινε ο αγώνας του καθενός να παραδώσει την πατρίδα του μετά το τέλος του. Ο μεν Χ. Φλωράκης θα την παρέδιδε στο Ανατολικό μπλοκ, ο δε Αρχιεπίσκοπος στην ελεύθερη Δύση. Στην ίδια επιστολή του ο κ. Α. Ζαχαρόπουλος αναφέρεται και στη χειραψία του στρατηγού Θ. Τσακαλώτου με τον αρχηγό του ΔΣΕ Μ. Βαφειάδη, την οποία επικροτούν και οι δύο πιο πάνω επιστολογράφοι, αν και ήταν «τοις πάσι» γνωστό ότι αυτή δεν ήταν προϊόν οικείας βούλησης, αλλά φορτικής πίεσης και επιμονής του τότε πρωθυπουργού Α. Γ. Παπανδρέου. Τέλος, ο κ. Α. Ζαχαρόπουλος είναι της άποψης να ανεγερθεί ένα κοινό μνημείο πεσόντων και από τις δύο παρατάξεις, άποψη με την οποία συμφωνούν και οι δύο πιο πάνω επιστολογράφοι.
Οφείλω, όμως, να επισημάνω ότι τυχόν ανέγερση κοινού μνημείου θα βρει καθολική αντίδραση των συγγενών των θυμάτων, που έπεσαν για τη δημοκρατία και την ελευθερία της Ελλάδας, γιατί θα αποτελεί βεβήλωση της μνήμης τους, επειδή οι επίγονοί τους θα τους έθεταν στην ίδια μοίρα με εκείνους «που έστρεψαν πάρθια βέλη εναντίον της πατρίδας τους και της δημοκρατίας και τους φόνευσαν», και δεν προσκρούει, όπως διατείνεται ο κ. Γ. Μ. Δώσσας, σε μειοψηφικές συναισθηματικές αντιδράσεις. Οπως είναι γνωστό στην «Κ», ο πατέρας μου, επειδή ήταν αναγνώστης της και πρόεδρος της Κοινότητας Πετραλώνων Ολυμπίας και δεν προσχωρούσε στις απόψεις του ΔΣΕ, θεωρούνταν αντιδραστικός και γι’ αυτό συνελήφθη, σε ηλικία 43 ετών, μαζί με άλλους επτά (7) προέδρους και δημάρχους της περιοχής, και όλοι εκτελέστηκαν την 30-11-1948 στους Παραλογγούς Γορτυνίας.
Προσωπικά, από τα μαθητικά μου χρόνια, συγχώρησα τους δολοφόνους του πατέρα μου (όπως αναφέρω και στο πρόσφατα εκδοθέν βιβλίο μου 425 σελ.) και είπα «ας τους κρίνει ο Θεός» και όχι άλλη κατάρα για το έθνος, αλλά δεν λησμόνησα, γιατί, όπως έχει επισημάνει ο φιλόσοφος Κωνσταντίνος Τσάτσος, «λαός που λησμονεί και δεν γνωρίζει την ιστορία του, είναι λαός που δεν έχει μέλλον».
Η πολιτεία δέχθηκε να αποχαρακτηριστεί ο συμμοριτοπόλεμος σε εμφύλιο, αν και δεν συνέτρεχαν οι προϋποθέσεις, για λόγους εθνικής συμφιλίωσης. Αντίθετα, η άλλη πλευρά δεν ρίχνει στη λήθη όσα έγιναν στο παρελθόν δοθέντος ότι ένας από τους αρχηγούς της, της «πρώτης φοράς Αριστερά», έχει τονίσει: «Ή εμείς ή εκείνοι, ή τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν». Τις πταίει εν προκειμένω, κύριοι;
Βασιλης Ν. Σαλακας, Δικηγόρος στον Α.Π. και στο ΣτΕ, πρώην νομικός σύμβουλος και προϊστάμενος Ν.Υ. ΔΕΗ