Κύριε διευθυντά
Η επιστολή του κ. Π. Δράκου «Η Αγία Σοφία, ο Ερντογάν και περί παρελθόντος» στην «Καθημερινή» (16/7/2020) με βρίσκει απολύτως σύμφωνο. Από τη μεριά του πατέρα μου αντλώ καταγωγή από την Κωνσταντινούπολη, που γνωρίζω καλά, επισκέπτομαι τακτικά και πιστεύω ότι έχω τουλάχιστον όσες ευαισθησίες για τα ελληνοτουρκικά έχουν και οι περισσότεροι Ελληνες.
Το Βυζάντιο, όμως, δεν είναι ο «γονεύς» του σημερινού ελληνικού κράτους, το οποίο δεν θα υπήρχε καν αν η Βυζαντινή Αυτοκρατορία είχε επιζήσει μέχρι σήμερα. Η σημερινή Ελλάδα γεννήθηκε από την Επανάσταση του 1821, δίνοντας το παράδειγμα και σε άλλους λαούς της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας να διεκδικήσουν και να πετύχουν την ανεξαρτησία τους.
Το χρονικά μακρύ διαζύγιό μας από την Οθωμανική Αυτοκρατορία έχει ολοκληρωθεί γεωγραφικά. Δεν έχει υπάρξει, όμως, ακόμη διαζύγιο ψυχολογικό/συναισθηματικό, κάτι σίγουρα δύσκολο, αλλά αναγκαίο για να μπορέσουμε να ρίξουμε στις σχέσεις μας με την Τουρκία το βάρος των προσπαθειών λιγότερο στο παρελθόν και περισσότερο στο παρόν και στο μέλλον. Από τη μεριά της μητέρας μου η καταγωγή μου είναι από τη Λέσβο και οι συχνές υπερπτήσεις τουρκικών μαχητικών, χαμηλού μάλιστα ύψους, κάνουν το σπίτι μου να σείεται κυριολεκτικά. Ομως αυτό, αντί να μας εξοργίζει όλους –όπως η Αγία Σοφία–, έχει καταντήσει να είναι μια καθημερινή στατιστική – τόσες παραβιάσεις χθες, τόσες σήμερα, πιθανόν τόσες αύριο. Θυμιζει τις μετεωρολογικές πληροφορίες που μας δίνει στον ΣΚΑΪ καθημερινά η συμπαθής κ. Σούζη – τόσοι βαθμοί χθες, τόσοι σήμερα, τόσοι ίσως αύριο.
Ο κ. Ερντογάν προσφέρει ένα μεγάλο δώρο στους θρησκευόμενους οπαδούς του επιτρέποντας ξανά τη χρήση της Αγίας Σοφίας ως χώρου προσευχής. Αν παρεμπιπτόντως διαπιστώνει ότι αυτό μας συγκλονίζει και εκνευρίζει από την κορυφή του ελληνικού κράτους μέχρι τον τελευταίο πολίτη, αυτό είναι ένα πρόσθετο όφελος γι’ αυτόν.
Τηρουμένων φυσικά των αναλογιών, είχαμε ένα αντίστοιχο εσωτερικό θέμα με τη Ροτόντα Θεσσαλονίκης, όπου για πολλά χρόνια υπήρξε μεγάλη διαμάχη μεταξύ υπουργείου Πολιτισμού και Εκκλησίας για τη χρήση της.
Χριστοφορος Χατζοπουλος