Κύριε διευθυντά
Και να ’μαστε πάλι στο εθνικό μας σπορ της εύκολης κριτικής και τελικά ανθρωποφαγίας. Αρκούσε μια πρωτοφανής θεομηνία με απίστευτη ένταση συνεχούς βροχοπτώσεως στην Εύβοια, όπου χάθηκαν ανθρώπινες ζωές, και αντί σεβασμού και περισυλλογής βγήκαμε στο σεργιάνι να κατασπαράξουμε τον υφυπουργό κ. Χαρδαλιά που σαν μοντέρνος Σούπερμαν έπρεπε να διατάξει την άμεση παύση της θεομηνίας, όπως φυσικά πιο πριν επιχειρήσαμε να καταπιούμε ολόκληρο τον άνθρωπο που με τη συνετή και φρόνιμη διαχείριση της πανδημίας έκανε την πατρίδα μας παράδειγμα προς μίμηση παγκοσμίως και μας κράτησε, ιδίως τους πιο ηλικιωμένους, σχετικά ασφαλείς. Εμείς όμως, μόλις βρήκαμε την παραμικρή αιτία, τον κρίναμε και τον δικάσαμε.
Ως ωκεανόπλοος καπετάνιος, συνταξιούχος τώρα, θα ήθελα να γύριζε το ρολόι πίσω και να μπορούσα να μαζέψω αυτούς τους εύκολους κριτές στη γέφυρα του πλοίου, σε μια καταιγίδα 10 μποφόρ με γιγάντια κύματα να σε απειλούν.
Θα ήθελα να δω την έκφρασή τους και τον φόβο στα μάτια τους όταν η πλώρη βυθίζεται στο πελώριο κύμα και δεν γνωρίζεις αν θα ξαναβγεί στην επιφάνεια, σαν τότε θα τους ρωτούσα να μου πουν αν στέλνοντας το 112 θα «σώζαμε εαυτούς και άλλους» ή θα βρισκόμασταν στον πάτο της θάλασσας.
Ως καθημερινός αναγνώστης της «Καθημερινής», δεν πρεσβεύω να μη γίνεται κριτική, η όποια κριτική, αλλά να είναι σωστή και δίκαιη και να σκέπτονται ορισμένοι αρθρογράφοι σας ότι δεν είναι σε όλα παντογνώστες.
Ετσι θα διευκολύνουν καλύτερα το απίθανα δύσκολο έργο που βρήκε τον νέο μας πρωθυπουργό και τους κυβερνώντας με αυτόν.
Χρυσοστομος Δ. Παπαπατερας, Πλοίαρχος Ε.Ν., Αθήνα