Κύριε διευθυντά
Προ πολλών ετών σε εργοτάξιο όπου δούλευα ως μηχανικός προσελήφθη με πολιτική σύσταση νέος μηχανικός, άπειρος, με μεγάλες ελλείψεις στο αντικείμενό του, πλην όμως αρκούντως φιλόδοξος. Ο συγκεκριμένος μηχανικός κατά τις επισκέψεις των επιβλεπόντων φορέων του έργου δεν άφηνε ευκαιρία χωρίς να αυτοπροβάλλεται φορτικά σε καίρια τεχνικά θέματα, με αποτέλεσμα αφενός να υποβιβάζεται η εικόνα του έργου και αφετέρου οι επιβλέποντες φορείς του έργου να αποκομίζουν εσφαλμένη εντύπωση για την τεχνική επάρκεια του προσωπικού. Παρά τις συστάσεις του εργοταξιάρχη, συνέχιζε απτόητος την αυτοπροβολή του. Τη λύση την έδωσε παλιός εργοδηγός, παλιά καραβάνα του επαγγέλματος, ο οποίος άρχισε να του ζητάει οδηγίες σε τεχνικά θέματα, ενώ παράλληλα έστελνε οικοδόμους που του ζητούσαν άμεσες λύσεις σε τεχνικά προβλήματα στα οποία προφανώς αδυνατούσε να ανταποκριθεί. Σε λίγο καιρό ήρθε αντιμέτωπος με τη χλεύη του εργοταξίου, γεγονός που αποτελεί το χείριστο που μπορεί να συμβεί σε ένα μηχανικό. Σταδιακά, λοιπόν, κλείστηκε στον εαυτό του και έδινε το «παρών» μόνο και μόνο για να διατηρήσει τη θέση του. Και ο νοών νοείτω…
Χρηστος Λαμπροπουλος, Πολιτικός μηχανικός