Κύριε διευθυντά
Το γράμμα του αρχιτέκτονος κ. Αριστείδη Ρωμανού που δημοσιεύσατε στη σελ. 8 της «Κ» του Σαββάτου 8 Μαΐου θεωρώ ότι είναι πολύ σημαντικό. Αφορά στην πρακτική υλοποίηση της παλιάς ιδέας του κ. Στέφανου Μάνου για τη δημιουργία πολλών πάρκων των 20 – 25 στρ. το καθένα μέσα σε πυκνοδομημένες και υποβαθμισμένες περιοχές της Αθήνας και του Πειραιά. Η ιδέα αυτή είχε συνδυασθεί, τότε, για τη χρηματοδότησή της, με πώληση μέρους του Αλσους Ελληνικού. Τότε η πώληση ήταν ευχερής και αποδοτική. Σήμερα όχι πλέον, αλλά και οι ανειλημμένες από το κράτος μας υποχρεώσεις για την ανάπτυξη της περιοχής καθιστούν αδύνατη τη χρηματοδότηση της ιδέας μέσω αξιοποίησης του παλιού αεροδρομίου Ελληνικού. Ο επιστολογράφος σας όμως επισημαίνει ότι τώρα, με τη ραγδαία υποτίμηση της αξίας ακινήτων, το κόστος για την πραγματοποίηση της ιδέας αυτής, σε μια συγκεκριμένη περίπτωση που έχει μελετηθεί, θα είναι της τάξεως μεγέθους των 10 εκατομμυρίων ευρώ.
Πιστεύω ότι μια τέτοια δαπάνη θα μπορούσε να αντιμετωπισθεί ακόμα και από τον Δήμο Αθηναίων, με πιθανή την ενίσχυσή του και μέσω δωρεών. Εάν η πρώτη πιλοτική εφαρμογή του σχεδίου είναι επιτυχής, νομίζω ότι στη συνέχεια ο δρόμος θα είναι πιο ευχερής για την επανάληψη του εγχειρήματος. Δεν επιθυμώ να πλατειάσω περισσότερο αναπτύσσοντας την ιδέα. Οποιος ενδιαφέρεται μπορεί να διαβάσει περισσότερα στην επιστολή του κ. Αρ. Ρωμανού στην «Κ». Προτείνω όμως στην «Κ» να πάρει την πρωτοβουλία να παρουσιάσει την πρόταση με περισσότερες λεπτομέρειες στην εφημερίδα ή σε κάποιο από τα τεύχη που την συνοδεύουν.
Καιρός να υπάρξει ένα όραμα για την Αθήνα. Δεν αποτελούν όραμα ούτε η «ανάπλαση της Πανεπιστημίου» ούτε η μονιμοποίηση των εργατών καθαριότητος.
Γιαννης Βογιατζης – Ψυχικό
Τα ευαίσθητα σημεία των Πανελλαδικών
Κύριε διευθυντά
Σχετικά με τον θόρυβο που ξέσπασε το τελευταίο διάστημα με τις Πανελλαδικές Εξετάσεις (σημ.: και πριν από τις εξαγγελίες του πρωθυπουργού), επιθυμώ να επισημάνω ορισμένα θεμελιώδη θέματα που αφορούν αυτές. Αυτό που θα πρέπει να προσέξει όλως ιδιαιτέρως το κράτος είναι ότι οι Πανελλαδικές Εξετάσεις διαφέρουν ουσιωδώς από τις προαγωγικές εξετάσεις των Λυκείων, διότι σε αυτές γίνεται συναγωνισμός μεταξύ των υποψηφίων, που αφορά τη ζωή και τη σταδιοδρομία του κάθε υποψηφίου. Επειδή στο παρελθόν, επί σειρά ετών, ήμουν επόπτης των γραπτών στα Μαθηματικά, και επειδή παρακολουθώ και σήμερα τις Πανελλαδικές Εξετάσεις, επιθυμώ να θέσω της απόψεις μου. Φυσικά, απαιτούνται μια νομοθετική ρύθμιση και υπουργικές αποφάσεις.
1. Οσον αφορά τα Μαθηματικά –πιθανό να συμβαίνει και σε άλλα μαθήματα– το ένα από τα τέσσερα θέματα με υψηλή βαθμολογία είναι πάρα πολύ δύσκολο που ξεπερνά τις γνώσεις του πολύ καλά μελετημένου υποψηφίου. Αυτό συμβαίνει τα τελευταία χρόνια συχνά πυκνά. Συνεπώς, η αξιολογική κλίμακα, στο μάθημα αυτό, παραμένει πολύ χαμηλή και ως εκ τούτου παύει να παίζει ρυθμιστικό ρόλο, σε συνδυασμό και με άλλα μαθήματα, στην επιτυχία του υποψηφίου. Με απλά λόγια, και ο πολύ καλός και ο μέτριος ευρίσκονται αξιολογικά στο ίδιο επίπεδο στο μάθημα αυτό. Εάν γίνει μια νομοθετική ρύθμιση, με κριτήρια του κράτους και ακυρώνονται οι εξετάσεις και γίνουν επαναληπτικές, κατά τη γνώμη μου, θα είναι η καλύτερη λύση.
2. Η δίκαιη αξιολόγηση των γραπτών δοκιμίων είναι το σημαντικότερο των Πανελλαδικών Εξετάσεων. Εδώ παρουσιάζονται ορισμένα θέματα τα οποία το υπουργείο δύναται να τα ρυθμίσει, με υπουργικές αποφάσεις, πέραν των ισχυόντων σήμερα όπως: α. Ο επόπτης των βαθμολογητών, στην πρώτη βαθμολόγηση, με δική του ευθύνη, θα ελέγχει εάν η βαθμολογία είναι πολύ καλά κλεισμένη, ακολούθως θα ανακατέβει πλήρως τα γραπτά και θα υπογράφει απαραιτήτως τον φάκελο που είναι τα γραπτά και θα τον παραδίδει οπωσδήποτε ο ίδιος στην αίθουσα παραλαβής των γραπτών. Εξυπακούεται κατά την παραλαβή των γραπτών θα γίνεται ο έλεγχος εάν στα γραπτά υπάρχουν «σημάδια» που δύνανται να φανερώσουν τη βαθμολογία στον δεύτερο βαθμολογητή. Αυτά φυσικά δεν θα εφαρμοστούν εάν δεν υπάρχει υπουργική απόφαση. β. Οι περιφερειακές διευθύνσεις της β/θμιας εκπαίδευσης θα πρέπει να προσέξουν, όλως ιδιαιτέρως, στην επιλογή των βαθμολογητών οι οποίοι θα πρέπει να έχουν διδάξει το μάθημα που θα βαθμολογήσουν τουλάχιστον δύο χρόνια στη Γ΄ τάξη του Λυκείου. γ. Ως προς τις επιτηρήσεις, εκ των όσων πληροφορούμαι γίνονται με άψογο τρόπο και είναι πολύ αυστηρές. Αυτό τιμά τους εκπαιδευτικούς. Λαμβάνονται όλα τα μέτρα της αυστηρής επιτήρησης.
Οι Πανελλαδικές Εξετάσεις είναι μια σύνθετη διοικητική πράξη, η οποία έχει πολλά ευαίσθητα σημεία, όπως κεντρική επιτροπή, διορθώσεις γραπτών, επιτηρήσεις διαγωνιζόμενων.
Ιωαννης Θ. Χαϊνης, Ομ. καθηγητής Ε.Μ. Πολυτεχνείου
«Να γιατί ήταν εθνάρχης»
Κύριε διευθυντά
Ως συμβολή ενός μη ιστορικού στον διάλογο, κυρίως μεταξύ μη ιστορικών, που έχει αναπτυχθεί στις φιλόξενες σελίδες της εφημερίδας σας για τον ρόλο του Ελευθερίου Βενιζέλου στη Μικρασιατική Καταστροφή και όχι μόνον, θα επιθυμούσα να επισημάνω τα εξής:
– Δεν είναι αδικαιολόγητη η διάσταση απόψεων μεταξύ των ιστορικών, κατά τεκμήριο ειδικών επί του θέματος, επιστολογράφων της εφημερίδας σας και αυτών άλλων ειδικοτήτων. Το ευρύ κοινό αγνοεί πολλά γεγονότα της επίμαχης περιόδου, όπως οι «υποχρεωτικές διακοπές» 7.000 Ελλήνων στρατιωτών στο Γκέρλιτς.
– Η ειδοποιός διαφορά του εθνάρχη από τους διαδόχους του, και γενικότερα τους πολιτικούς αντιπάλους του, ήταν ότι με μαεστρία μπορούσε να παίζει «επικίνδυνα παιχνίδια με σπίρτα μέσα σε πυριτιδαποθήκη» με επιτυχία και εθνικά οφέλη, εντέλει.
– Ο Ε.Β. δεν όφειλε να υποταγεί στον συνταγματικά περιορισμένο Κωνσταντίνο.
– Τουλάχιστον ορισμένοι από τους ματαίως λακτίζοντες δεν θα διέθεταν σήμερα διαβατήριο ή θα κατοικούσαν εκτός επικρατείας της Ελλάδος της Μελούνας.
– Κατ’ αναλογία με τα λόγια του στη Βουλή το 1965, ένα υποθετικό σχόλιο του Γεωργίου Παπανδρέου για τον όλον αρνητικό θόρυβο για τον Ε.Β. δεν θα διέφερε από το «Ποιοι τα γράφουν αυτά; Αυτοί; Τότε δεν έχει καμία σημασία».
Ως επιστέγασμα, θα πρότεινα τα ακόλουθα εκτεταμένα αποσπάσματα από το εισαγωγικό κείμενο του αείμνηστου Κ. Βατικιώτη στο ένθετο των «Επτά Ημερών» της «Κ» (8.12.1996) για τα 60 χρόνια από τον θάνατο του εθνάρχη: «Στη νεότερη ελληνική Ιστορία, η κυρίαρχη παρουσία του Ελευθερίου Βενιζέλου αποτελεί σταθμό που δεν έχει όμοιό του. Εξέφρασε τους βαθύτερους πόθους του ελληνισμού και με εκπληκτική δημιουργικότητα πραγματοποίησε τα οράματα.
[….] Αυτός θα κάνει τη μεγάλη εξόρμηση. Η Ελλάδα γίνεται διπλάσια. Ενα άλλο προτέρημα του Βενιζέλου είναι ότι, συγχρόνως με τις πολεμικές προετοιμασίες, αλλά και κατά τη διάρκεια των πολέμων, δεν παραμελεί κανέναν απολύτως τομέα, της δημόσιας διοίκησης, της κοινωνικής δικαιοσύνης, της Παιδείας. Το έργο είναι τιτάνιο και απαιτούσε μεγάλα χαρίσματα, νοητικά, ψυχικά, σωματικά. Ο Βενιζέλος τα είχε όλα.
[….] Κατηγορήθηκε ο Βενιζέλος (έως και σήμερα) ότι έκανε παραλείψεις, σφάλματα και δημιούργησε –ιδίως την περίοδο του Διχασμού– βαθύτατα μίση. Ουδείς αλάνθαστος. Ενα, όμως, δεν πρέπει να λησμονείται, ότι χωρίς αυτόν θα είχαμε την Ελλάδα της Μελούνας. Σε αυτήν σήμερα θα ζούσαμε. Παρέλαβε, το 1910, μία χώρα παράλυτη, με το όνειδος του 1897, με κράτος και στράτευμα σε διάλυση. Σε δύο χρόνια, η ίδια χώρα είχε ανασυγκροτηθεί σε τέτοιο βαθμό, ώστε να εξέλθει νικήτρια από τους Βαλκανικούς Πολέμους, να συμμετάσχει στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, στη νικήτρια πλευρά και μετά να φθάσει στην Ιωνία. Η Ελλάδα των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών… Αν ένας λαός κατόρθωσε τέτοια επιτεύγματα, είναι γιατί ένας ηγέτης τού έδειξε τον δρόμο.
[….] Οι αντίπαλοι του Ελευθερίου Βενιζέλου εκπροσωπούσαν τη “μικρή αλλά έντιμη Ελλάδα”, εκείνος έβλεπε το όνειρο. Δύο διαφορετικά είδη ανθρώπων που πάντα θα υπάρχουν στην ιστορία του κόσμου. Οι πρώτοι, οι πολλοί, οι συνηθισμένοι. Οι δε, σαν αυτόν, οι ελάχιστοι –τα φωτεινά μετέωρα– που δεν λησμονούνται…»
Δημητρης Χατζηδακης, Δρ Χημικός μηχανικός
Εργα και ημέρες Γιάνη Βαρουφάκη
Κύριε διευθυντά
Στο τελευταίο του βιβλίο (Adults in the Room) ο Γιάνης Βαρουφάκης αποκαλύπτει κάτι που, αν αληθεύει, τινάζει στον αέρα τα μνημόνια όπως και τους όποιους ευρωπαϊκούς προσανατολισμούς της χώρας. Μετά τα μνημονιακά σκληρά περιοριστικά μέτρα αναγκαστικών περικοπών (μεταξύ άλλων) σε μισθούς, ο τότε υπουργός Οικονομικών προέβη και στην αντίστοιχη μείωση των απολαβών των εργαζομένων στο Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ) υπό τον Γερμανό Τόμας Βίζερ. Αμέσως αυτός αντέδρασε και το Euroworking Group απαίτησε τη σχετική αποκατάσταση των μισθών των γραφειοκρατών που εκεί απασχολούνται! Μόλις ο Βαρουφάκης απομακρύνθηκε από την κυβέρνηση, σύμφωνα πάντα με τα λεγόμενά του, όχι μόνο αποκαταστάθηκαν οι σχετικές απολαβές αλλά συνολικά οι εκεί υπάλληλοι απόλαυσαν σωρευτικές αυξήσεις 71%, πάνω από αυτά που δικαιούνταν, λόγω περικοπών, όλοι οι υπόλοιποι πολίτες της ταλαίπωρης αυτής χώρας.
Το EWG οφείλει να δώσει αμέσως εξηγήσεις, οι Ελληνες βουλευτές να πληροφορηθούν τι ακριβώς συμβαίνει και ο ελληνικός λαός να αποφασίσει τι θα κάνει με όσους τον κυβερνούν, αλλά και με την υποτιθέμενα ακριβοδίκαιη Ευρώπη. Αν όλα αυτά αληθεύουν, τότε δεν υπάρχει περίπτωση τα πράγματα να συνεχίσουν να εξελίσσονται «ομαλά» όπως σήμερα, ενώ οι ευρω-γραφειοκράτες οφείλουν έμπρακτα να απολογηθούν, να αποκαταστήσουν τα πράγματα και να ληφθούν μέτρα εναντίον εκείνων που τόλμησαν αυτό το ανοσιούργημα. Είναι αυτονόητο πως ο περί ου ο λόγος κ. Βίζερ δεν μπορεί να συνεχίσει να παραμένει στη θέση αυτή!!
Αν η Ευρώπη επιθυμεί να ξεπεράσει την κρίση αξιοπιστίας που τη βασανίζει, οφείλει να συμπεριφέρεται σε όλους ισότιμα, έντιμα κι αξιοκρατικά. Δεν είναι αποδεκτό οι Γερμανοί ιθύνοντες να κατηγορούν τους Ελληνες ως εκ πεποιθήσεως φαυλοκράτες, δέσμιους ενός κατακριτέου πελατειακού συστήματος, και οι ίδιοι να προωθούν ευνοιοκρατικές ρυθμίσεις της εποχής Βούλγαρη – Δεληγιάννη προκειμένου να προστατεύσουν τα «δικά τους παιδιά». Εν πάση περιπτώσει, δεν θυμάμαι, όταν μπήκαμε στην Ευρωπαϊκή Ενωση, να συμφώνησε κανείς σε ένα σύστημα όπου Γερμανοί γραφειοκράτες θα αποφάσιζαν, με το αζημίωτο πάντα, και Ελληνες υποτακτικοί θα δέχονταν αδιαμαρτύρητα τις εντολές τους.
Ανδρεας Ανδριανοπουλος, Πρ. υπουργός, διευθυντής Ινστιτούτου Διπλωματίας και Διεθνών Υποθέσεων