Κύριε διευθυντά
Πρόσφατα ο τιμηθείς με το βραβείο Νομπέλ Λογοτεχνίας γνωστός τραγουδοποιός Μπομπ Ντίλαν δήλωσε ότι συχνά-πυκνά καταφεύγει στην ανάγνωση της Ιλιάδας και της Οδύσσειας του Ομήρου, για παραμυθία και έμπνευση. Τις ημέρες αυτές διάβαζα το βιβλίο του Γάλλου Γκι Ρασέ με τον τίτλο «Προσκυνητής στην Αρχαία Ελλάδα», ο οποίος σημειώνει ότι «έχει επανειλημμένα ειπωθεί: Η Ιλιάδα και η Οδύσσεια είναι η Βίβλος των Ελλήνων», και ο επίσης Γάλλος Victor Berard χαρακτηρίζει τα αθάνατα έπη του Ομήρου «Βίβλο πάσης αληθείας, πηγή κάθε σοφίας».
Ακόμη, γράφει ο Γκι Ρασέ: «Οι πολιτισμοί έρχονται και παρέρχονται, η δόξα όμως του Ομήρου παραμένει και θα διατηρείται αιώνια, γιατί ο μεγάλος ραψωδός δεν χάνεται σε κόσμους ακαθορίστους, συγκεχυμένους. Σκιαγραφεί την ανθρωπότητα όπως πραγματικά είναι, με τις αδυναμίες και τις ομορφιές της, γι’ αυτό και αιώνια συγκινεί την ψυχή μας με τα άσματά του. Η ανθρώπινη ευαισθησία είναι διάχυτη παντού, στους θεούς, στη φύση, στον άνθρωπο και αυτή ακριβώς είναι η διαχρονική αλήθεια ενός έργου που τότε μόνο θα θεωρηθεί ξεπερασμένο, όταν η ανθρωπότητα θα έχει απογυμνωθεί από κάθε είδους ευαισθησία και ανθρώπινα αισθήματα. Ολη η τέχνη του Ομήρου στηρίζεται στην παρατήρηση της ζωής και του κόσμου. Ο ποιητής ενδιαφέρεται για τα πάντα και αφηγείται τα όσα παρατηρεί με λιτότητα που χαρακτηρίζει τις μεγάλες διάνοιες. […] Ο πραγματικός όμως “πατέρας” της Δύσεως, αυτός που μας οδηγεί μακριά από το πλαστό, το χυδαίο, το κοινότοπο, είναι ο πρώτιστος ποιητής της Ελλάδος, ο μέγιστος όλων των επικών ποιητών, ο δάσκαλος των τραγικών, ο πέρα από κάθε σύγκριση Ομηρος, για τον οποίο ο χαρακτηρισμός “θεϊκός” δεν αρκεί να εκφράσει τη δύναμη της μεγαλοφυΐας του, που όμοιά της δεν έχει ακόμα βρεθεί στον κόσμο».
Αντωνης Ν. Βενετης
Μοναστηράκι Δωρίδος