Κύριε διευθυντά
Η έκθεση «Van Gogh Alive» συνεχίζεται με μεγάλη επιτυχία, δικαιολογώντας τα αποτελέσματα της έρευνας του Πιερ Μπουρντιέ ότι παραμένει ο δημοφιλέστερος καλλιτέχνης σε όλα τα κοινωνικά και καλλιτεχνικά επίπεδα. Και ο επισκέπτης εντυπωσιάζεται από τα περίφημα ηλιοτρόπια, «που με πορφυρά μάτια ξεχωρίζουν σε κίτρινο φόντο», την «Αυτοπροσωπογραφία με κομμένο αυτί», που αποτελεί έναν από τους πλέον δραματικούς πίνακες που έχουν φιλοτεχνηθεί στην ιστορία της τέχνης, τα απέραντα κίτρινα σταροχώραφα, το κίτρινο σπίτι, το δωμάτιό του, το νυχτερινό καφενείο και τόσα άλλα μνημειώδη έργα. Υπάρχει όμως ένα αριστούργημα, «Ο έναστρος ουρανός», το οποίο καλύπτεται από μια μυστηριώδη αχλύ, καθότι δεν υπάρχει καμία αναφορά του καλλιτέχνη γι’ αυτόν, παρά μόνον η φράση «επιτέλους έχω μια καινούργια σπουδή έναστρου ουρανού…», ενώ είναι γνωστές οι γραπτές λεπτομέρειες που έχει αφήσει για όλους τους άλλους. Τον φιλοτέχνησε τον Ιούνιο του 1889, νοσηλευόμενος στο άσυλο του Saint Remy, προτελευταίο σταθμό της σύντομης ζωής του, και μάλιστα μέσα από το μικρό σιδερόφρακτο δωμάτιό του. Είναι ένας συμβολικός φανταστικός πίνακας όπου ο ψυχικά άρρωστος Βικέντιος δημιουργεί ένα θέμα μέσα από τις ονειρικές ψευδαισθήσεις. Με τον πίνακα αυτόν έχει απαθανατίσει με τη μνήμη του μια εκπληκτική και αποκαλυπτική εμπειρία του λυκόφωτος. Η ματιά του είναι πολύ οικογενειακή, με τους χαμηλούς λόφους και το προβηγκιανό σαν φλόγα κυπαρίσσι, τον ουρανό με τα στροβιλώδη αστέρια, το φεγγάρι, φωτεινό σαν ήλιο που πάντοτε αναζητείται, και ακόμη το μικρό χωριό με την εκκλησία (ολλανδικού τύπου) να θυμίζουν τη γενέτειρά του, τη Βραβάντη. «[…] ξαναβλέπω κάθε γωνιά της κάμαρας του σπιτιού μου στο Τσούντερ, κάθε μονοπάτι στην εκκλησία με το κυπαρίσσι, το κοιμητήριο…», έγραφε στον αδερφό του. Ισως με την ονειρική αυτή σύνθεση θέλει να μας πει «…εδώ είναι από πού έρχομαι, εδώ είναι πού βρίσκομαι τώρα και εδώ είναι οι μοναδικές εμπειρίες των δυνατών κρίσεών μου…».
Ι. Κ. Γεωργιου, Καρδιολόγος