Κύριε διευθυντά
Οντας φοιτητής Ιστορίας και Αρχαιολογίας εδώ και δύο χρόνια και ερευνώντας επί καθημερινής βάσεως την αγαπημένη μου Ιστορία, συνεχίζω να προβληματίζομαι για τη στάση του υπουργείου Παιδείας και των αρμοδίων στο ζήτημα της εκμάθησης της «απεχθούς» –στα μάτια των μαθητών– αυτής επιστήμης! Το τροπάριο συνεχίζεται, η μια γενιά καθηγητών (όταν ερωτάται) τα ρίχνει στις προηγούμενες ή φυσικά στο μεγάλο κεφάλι (το yπουργείο Παιδείας) και ως αποτέλεσμα η πλειονότητα των μαθητών μαθαίνουν την Ιστορία παπαγαλισμένα…
Ορμώμενος πάλι από ένα πρόσφατο σερφάρισμά μου στο YouTube και βλέποντας τη διαμάχη μεταξύ του Αδώνιδος Γεωργιάδη και ενός καθηγητή (του ΠΑΜΕ) για κάποια θέματα Ιστορίας (περί ελληνικότητας κάποιων φύλων), ταξινόμησα στο μυαλό μου κάποιες ιδέες. Τι θα λέγατε για: προφορική και μόνο παράδοση από τους καθηγητές προς τους μαθητές (βλ. Μαρία Ευθυμίου στο Youtube), άμεση εξέταση την ίδια μέρα στο μάθημα που μόλις παραδόθηκε, παρακολούθηση ενός ιστορικού ντοκιμαντέρ αυστηρά μία φορά την εβδομάδα, εκδρομές ιστορικού ενδιαφέροντος σε μουσεία, μνημεία κ.λπ. αυστηρά μία φορά τον μήνα (προσπαθώντας να συσχετίζεται το μάθημα με την εκδρομή), εργασία με επεξεργασίες πηγών 2-3 φορές τον χρόνο; Είμαι βέβαιος πως τέτοιου είδους μέθοδοι θα ενεργοποιούσαν θετικά τους μαθητές και θα τους βοηθούσαν να δουν με άλλο μάτι την Ιστορία και την τεράστια σημασία της (ειδικά στην εποχή μας).
Νικος Κετσετζογλου, Φοιτητής Ιστορίας και Αρχαιολογίας