Κύριε διευθυντά
Το σύγχρονο τραμ έχει υποστεί μεγάλο διασυρμό στη χώρα μας από τότε που επαναλειτούργησε το 2004. Εκτοτε, ούτε «πράσινο κύμα» έχει δοθεί, ούτε οι ισόπεδες διασταυρώσεις στον αστικό ιστό έχουν λιγοστέψει, ούτε σημαντικές επεκτάσεις έχουν γίνει πλην αυτής του Πειραιά, που ακόμη δεν έχει ολοκληρωθεί και λειτουργήσει μετά 15 ολόκληρα χρόνια κι αφού είχε πολεμηθεί λυσσαλέα η βέλτιστη χάραξη από οδό Τζαβέλλα. Επιπλέον, το εξαίρετο σχέδιο για πεζοδρόμηση της Πανεπιστημίου με διέλευση τραμ, που χρηματοδοτήθηκε από το Ιδρυμα Ωνάση, ανακόπηκε διά της δικαστικής οδού!
Τα πρώτα χρόνια της λειτουργίας του παρακολουθούσα έκπληκτος λιβελλογραφήματα εναντίον του εξαίρετου αυτού μέσου στα οποία απαντούσα συστηματικά. Κι έρχομαι στο σήμερα. Χωρίς ολοκληρωμένη έρευνα εντοπισμού προβληματικών σημείων από πλευράς θεμελίωσης της κατασκευής και σχετικής μελέτης ενίσχυσης του εδάφους όπου χρειάζεται, πώς διακόπτεις την κυκλοφορία του μέσου επιλεκτικά; Στο τμήμα από Νέο Κόσμο έως Σύνταγμα έχουν απτές αποδείξεις επικινδυνότητας; Αν ναι, να μας τις παρουσιάσουν. Οχι ακαθόριστα και αβασάνιστα. Το πρώην ΥΠΕΧΩΔΕ, νυν ΥΠΟΜΕΔΙ, παραμένει διαχρονικά εν Ελλάδι η ενσάρκωση αφόρητης ελαφρότητας, προχειρότητας και απίστευτων αυτοσχεδιασμών, αφού δεν υπάρχει κανένα χρονοδιάγραμμα επαναλειτουργίας του «προβληματικού» τμήματος.
Σπυρος Γιακουμακης