Το γιοφύρι της Πλάκας χτίστηκε το 1866 από τον πρωτομάστορα Κωνσταντίνο Μπέκα εκ Πραμάντων Ιωαννίνων, που τα πάντα (θεμέλια, συγκλίνοντα τόξα, θολίτη-κλειδί) υπελόγιζε με το μάτι εφάμιλλο, κατά τινας εκείνου των Φειδία και Ικτίνου. Το «κλειδί» ήταν μια καλολαξευμένη πέτρα που «κλείδωνε» τα δύο τόξα ακριβώς στην κορυφή της καμάρας (τόξου) και εξασφάλιζε αυτήν και το γεφύρι. Το μονότοξο αυτό κομψοτέχνημα με το μεγαλύτερο άνοιγμα στην Ευρώπη, δυστυχώς μετά από 150 έτη ζωής περίπου κατέρρευσε για λίγα κυβικά μέτρα σκυροδέματος που έπρεπε να ριχθούν στις δύο βάσεις της γέφυρας. Αυτά τα λίγα, για να μη συγχέεται η γέφυρα της Πλάκας ούτε με τη νεοσύστατη πολιτική «γέφυρα της πλάκας…», της «Πρωτοβουλίας Προοδευτικών Πολιτών – Γέφυρα», η οποία σκοπό, λέει, πως έχει τη σύγκλιση των προοδευτικών δυνάμεων με τον «κεντροαριστερό!!!» ΣΥΡΙΖΑ, ούτε με την Αντι-γέφυρα, πάλι της «πλάκας», για τη συμπόρευση της Ν.Δ., του ΚΙΝΑΛ και του Ποταμιού. Ο αιθεροβαμονισμός σε όλο του το μεγαλείο. Στην πρώτη κυριαρχούν φιλόδοξοι δημοσιογράφοι και εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων γυρολόγοι πολιτικοί που επιδιώκουν την προβολή, ή την Ευρωβουλή, ή μελλοντικά οφέλη, ή τέλος πάντων κάποια δημοσιότητα, και στη δεύτερη πολιτικοί έπειτα από μακροχρόνιο πολιτικό λήθαργο, ξεχνώντας, όλοι τους, ότι με «καμένα παλαιά τούβλα» δεν χτίζονται καινούργιες εκκλησιές.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει κάθε λόγο να ενθαρρύνει τους νεοφώτιστους γεφυροποιούς της πλάκας… εμφανιζόμενος και ως κεντροαριστερός, παρά τη μέχρι πρότινος συνεργασία του με τους ΑΝΕΛ με Πάνο Καμμένο, και τώρα με τους βουλευτές του χωρίς αυτόν (Κουίκ, Κουντουρά, Ζουράρι –αλήθεια, σε πιο πανεπιστήμιο είναι καθηγητής;). Από την άλλη, «μάζευε κι ας είναι και ρώγες», προσφέρει ακόμη και υπουργικούς θώκους σε ασήμαντους αποστάτες, διασπώντας αντί της Ν.Δ. που ήταν και είναι, μάταια όμως, ο βασικός του στόχος, ολοκληρωτικά το Ποτάμι που έφυγε από το μαντρί και το ’φαγε, κατά τον ευπατρίδη Ευάγγελο Αβέρωφ, ο λύκος και μερικώς το ΚΙΝΑΛ, όμως, εντελώς περιφερειακά.
Αν οι τωρινοί ψευτογεφυροποιοί μελετούσαν τα προσόντα των Ελλήνων, που έκτισαν γέφυρες-αργιστουργήματα για την εποχή τους, δεν θα τολμούσαν να χρησιμοποιήσουν τον τίτλο, όπως και τη λέξη «κλειδί» ως ανάχωμα διαρροής ψηφοφόρων προς τη Ν.Δ., ώστε η τελευταία να μην μπορέσει να σχηματίσει ισχυρά κυβέρνηση, γιατί το «κλειδί» που ενώνει τα δύο συγκλίνοντα τόξα στην κορυφή της καμάρας απαιτεί πρωτομάστορα μεγάλης ολκής και όχι κάλφες. Τέτοιο πρωτομάστορα δεν διαθέτουν οι αυτοπροσδιοριζόμενοι ως «προοδευτικοί πολίτες» και, συνεπώς, η γέφυρα που οραματίζονται είναι θνησιγενής εν τη γενέσει της, πολλώ δε μάλλον όταν στην κορυφή καταλήγουν περισσότερα των δύο τόξα και το «κλειδί» της συνένωσης είναι πολύ δυσκολότερο από εκείνο των δύο τόξων. Τώρα, ο ισχυρισμός ότι θα παίξουν κάποιο ρόλο στις ευρωπαϊκές εξελίξεις, που γέρνουν προς τα δεξιά, μόνον οι αφελείς μπορεί να τους πιστέψουν θυμίζοντας το «κι η μυλωνού τον άνδρα της με τους πραματευτάδες».
Παναγ. Καρακατσουλης, Ομότ. καθηγητής του Γεωπονικού Παν/μίου Αθηνών