Κύριε διευθυντά
Στην «Καθημερινή» της 27/8/19 ο υμέτερος κ. Σταύρος Παπαντωνίου γράφει για τη «μάχη του Ματζικέρτ που έγινε στις 26 Αυγούστου και κατέληξε σε καθοριστική νίκη που επέτρεψε την εγκατάσταση των Οθωμανών στη Μ. Ασία».
Κατ’ αρχήν τα γεγονότα περί το Ματζικέρτ (1071) έχουν να κάνουν με τον Μεσαιωνικό Ελληνισμό και τους Σελτζούκους Τούρκους υπό τον Αλπ Αρσλάν. Αφετέρου η Ιστορία μας δείχνει πώς ένα μεγαλειώδες στράτευμα κατήντησε διασπασμένο και καταπροδομένο (από τον στρατηγό Ιωσήφ Ταρχανειώτη, από τον Ανδρόνικο Δούκα κ.λπ.) να ηττηθεί από περιστασιακές ορδές επιδρομέων. Οι Οθωμανοί παρουσιάστηκαν στο προσκήνιο δύο αιώνες αργότερα ως η νέα δύναμη του τουρκικού κόσμου και απορρόφησαν σταδιακά τόσο τα εδάφη των Σελτζούκων όσο και τα υπολείμματα της Ελληνορωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Μόνον η Αγκυρα έχει λόγους κάθε τόσο να ενώνει ιστορικά αφηγήματα συνδεόμενη με το Οθωμανικό παρελθόν και να κάνει ιστορικά άλματα προς τα πίσω όπως αυτό του Ματζικέρτ. Αλλωστε δεν είναι το μόνο άλμα και η παραποίηση της Ιστορίας που κάνει. Απλώς, κατά το λεχθέν, κάνει αυτά που της επιτρέπει η ισχύς της και εμείς δεχόμαστε αυτά που μας επιβάλλει η αδυναμία μας. Αφού έτσι τα κανονίσαμε. (Ας πάμε να δούμε τώρα κανένα τούρκικο σίριαλ, από αυτά που έχουν πλημμυρίσει όλα τα τηλεοπτικά κανάλια, και μια χαρά είμαστε.)
Μιχ. Λιωσης