Κύριε διευθυντά
Με αφορμή την πρόταση του κ. Νάσου Ηλιοπούλου, δημοτικού συμβούλου του Δήμου Αθηναίων για την αλλαγή της ονομασίας της οδού Γλάδστωνος σε οδό Ζακ Κωστοπούλου, που μπορεί να μην έγινε δεκτή, αλλά προβλημάτισε την κοινή γνώμη για το ζήτημα της αλλαγής της ονομασίας των οδών με αποφάσεις των δημοτικών συμβουλίων των οικείων δήμων:
Η αλλαγή της ονομασίας των σταθμών του μετρό είναι διαφορετικό ζήτημα και ανήκει αποκλειστικά στην αρμοδιότητα του Δ.Σ. της εταιρείας Μετρό Α.Ε. Ο νόμος προβλέπει με ποια διαδικασία και για ποιο λόγο δίνεται από το επιχώριο δημοτικό συμβούλιο με ειδικά αιτιολογημένη απόφαση, που καταχωρίζεται στα πρακτικά του, το όνομα σε ένα δρόμο, μία λεωφόρο, μία πλατεία ή ένα πάρκο, για να τιμήσουμε και διατηρήσομε τη μνήμη μιας προσωπικότητας παγκόσμιας ή εθνικής ή τοπικής εμβελείας, ή ενός γεγονότος εθνικής ή τοπικής σημασίας π.χ. μιας νικηφόρας μάχης ή μιας σημαντικής ημερομηνίας ή ενός τοπωνυμίου κ.λπ.
Καλό θα ήταν με νόμο να απαγορευθεί η αλλαγή του δοθέντος ονόματος, όταν μάλιστα με την πάροδο του χρόνου έχει παγιωθεί η ονομασία, που όλοι γνωρίζουν και που δόθηκε για σημαντική αιτία, γιατί δεν είναι σωστό να διαγράφομε την Ιστορία μας. Επιπλέον, δεν είναι σωστό οι σχετικές αποφάσεις να λαμβάνονται εν θερμώ, όταν είναι νωπά τα γεγονότα και χωρίς τη σύμφωνη γνώμη της πλειοψηφίας των δημοτών, γιατί μπορεί να προκαλέσουν δημόσιες αντιδράσεις και διχάσουν τη κοινωνία. Νομίζω ότι πρέπει να τεθεί ένα σημαντικό χρονικό όριο πριν αρχίσει η διαδικασία της ονοματοδοσίας, όπως γίνεται με τις αγιοποιήσεις, που στην Καθολική Εκκλησία χρειάζεται μεγάλη χρονική διαδικασία, στην οποία αντιτίθεται ο συνήγορος του διαβόλου.
Βρίσκω την ευκαιρία να προτείνω ως πολύ επιμορφωτικό για τους πολίτες μέτρο, να υποχρεωθούν διά νόμου οι ΟΤΑ να επεξηγούν διά βραχέων στις πινακίδες των οδών την αιτία της ονοματοδοσίας, ώστε οι πολίτες να μαθαίνουν την ιστορία μας και να διαιωνίζεται η ιστορική μνήμη. Κάποτε, όταν έκανα ένα πρόχειρο γκάλοπ διαπίστωσα, ότι πάνω από τους μισούς δεν ήξεραν για ποιο λόγο δόθηκε το όνομα στον δρόμο όπου κατοικούσαν.
Με τη συνένωση λόγω «Καλλικράτη» πολλών δήμων σε ένα π.χ. στον Δήμο Διονύσου Αττικής όπου συνενώθηκαν επτά όμοροι δήμοι, παρατηρείται το φαινόμενο εντός των ορίων του ιδίου καλλικρατικού πλέον δήμου να έχουμε οδούς με την ίδια ονομασία, γεγονός, που μπορεί να προκαλέσει σωρεία παρεξηγήσεων στις μετακινήσεις ή στο ταχυδρομείο κ.λπ. και για να αποφευχθούν οι παρεξηγήσεις κάποιοι πρέπει να μετονομαστούν, ώστε εντός των ορίων κάθε δήμου να υπάρχει μία μόνο οδός με το αυτό όνομα. Τέλος, οι μεγάλοι λεωφόροι που διέρχονται διαμπερώς από τις Περιφέρειες περισσοτέρων δήμων και αλλάζουν αρίθμηση και ονομασία σύμφωνα με τα όρια των επιμέρους δήμων, πρέπει με τη διά νόμου υποχρεωτική συνεργασία των όμορων ΟΤΑ να αποκτήσουν ενιαία αρίθμηση και ονομασία.
Λεανδρος Τ. Ρακιντζης, Αρεοπαγίτης ε.τ.