Εδώ έζησε, εδώ έδωσε τέλος ο Λαπαθιώτης

Εδώ έζησε, εδώ έδωσε τέλος ο Λαπαθιώτης

Κύριε διευθυντά

Στην περιοχή της πλατείας Εξαρχείων και στη συμβολή των οδών Οικονόμου 30 και Κουντουριώτου, υψώνεται ένα διώροφο οικοδόμημα, σε ημιερειπωμένη κατάσταση, καλυμμένο με πρόχειρο περιτύλιγμα για προστασία των περαστικών, εξαιτίας των κομματιών που καταρρέουν. Το νεοκλασικό αυτό κτίριο, του προπερασμένου αιώνα (1860), με το αρχαιοπρεπές αέτωμα στην πρόσοψη, τους παλαιικούς μαρμάρινους εξώστες, με μια σκάλα σχεδόν ετοιμόρροπη και την αυλή κατάφυτη από αγριόχορτα και υψηλές, πυκνόφυλλες αγριοκαρυδιές, ήταν κάποτε η κατοικία της οικογένειας Λαπαθιώτη. Του στρατηγού και πολιτικού Λεωνίδα Λαπαθιώτη, κυπριακής καταγωγής, υπουργού Στρατιωτικών επί Βενιζέλου, της Βασιλικής Παπαδοπούλου, από το Μεσολόγγι, ανιψιάς του Χαρίλαου Τρικούπη, και του μοναδικού τους γιου Ναπολέοντα Λαπαθιώτη (1888-1944), ποιητή, ο οποίος αυτοκτόνησε μέσα σε αυτό το σπίτι (7/1/44), πυροβολώντας το στήθος του, μ’ ένα περίστροφο που βρέθηκε δίπλα του.

Τραγική κατάληξη μιας ζωής που την περιέβαλλε η αχλύς του μύθου: Αριστοκρατική καταγωγή, ωραίο νεανικό παρουσιαστικό, νυχτερινές περιπλανήσεις για αναζήτηση τεχνητών παραδείσων, δηλωμένη ερωτική απόκλιση. Ποιητής λεπταίσθητος, με εξαιρετική μόρφωση, γλωσσομαθής και μεταφραστής, επηρεασμένος από τους Γάλλους συμβολιστές, αποτύπωσε στα πενήντα Ποιήματά του (Πυρσός, 1939 – Φέξης, 1964), με μελαγχολικούς μουσικούς τόνους, υποβλητικό λυρισμό και αρτιότητα στίχων, μια λεπτή ευαισθησία, γεμάτη νοσταλγία και τρυφερότητα. (Ποιήματά του έχουν μελοποιηθεί, ενώ το Νυχτερινό –έκφραση της μοναξιάς του– ανθολογείται στα Κ.Ν.Λ. Γ΄ Γυμνασίου. Βλ. Ναπολέων Λαπαθιώτης. «Η ζωή μου. Απόπειρα συνοπτικής αυτοβιογραφίας». Φιλολογική επιμέλεια: Γιάννης Παπακώστας, Κέδρος 2009.)

Ο φιλόλογος, πεζογράφος και ποιητής Γιώργος Ιωάννου (1927-1985) είχε απευθυνθεί, με σχετική αναφορά, στο υπουργείο Πολιτισμού και στον Δήμο Αθηναίων για να κηρυχθεί το κτίριο διατηρητέο. Ωστόσο, το θέμα δεν έχει πλήρως διευκρινιστεί και το οίκημα κινδυνεύει να καταρρεύσει και, επιπροσθέτως, δεν έχει εντοιχισθεί μια πλάκα για ενημέρωση του κοινού, που αγνοεί την ιστορική του σημασία. (Βλ. Κάτια Μητροπούλου «Αθήνα. Μνήμες και κτήρια», Ι. Σιδέρης, 2004.)

Αναστασιος Αγγ. Στεφος, δ.φ., Ειδικός γραμματέας Πανελλήνιας Ενωσης Φιλολόγων

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή