Κύριε διευθυντά
Ενα πρόβλημα υγείας με έφερε σε επαφή με την παροχή υπηρεσιών από κρατικό νοσοκομείο και συγκεκριμένα με το Λαϊκό. Δεν σας κρύβω ότι ακούγοντας και διαβάζοντας, επί σειράν ετών, για το «χάλι» των κρατικών νοσοκομείων, έκανα την εισαγωγή με αγωνία και φόβο του τι με περιμένει και τι θα δουν τα μάτια μου. Το μόνο που με περίμενε ήταν η μία ευχάριστη έκπληξη μετά την άλλη. Η άψογη επέμβαση από τον θεράποντα χειρουργό ιατρό μου και την αναισθησιολόγο και η μετέπειτα συνεχής παρακολούθηση της μετεγχειρητικής πορείας μου.
Η πεντακάθαρη πτέρυγα και το δωμάτιο. Το πεντακάθαρο στρωμένο κρεβάτι με κλινοσκεπάσματα που άλλαζαν κάθε δεύτερη ημέρα και εκτάκτως αν χρειαζόταν. Η καθημερινή πλήρης καθαριότητα του δωματίου. Η οργανωμένη και χωρίς καμία καθυστέρηση παρακολούθηση και χορήγηση των διαφόρων φαρμάκων και θεραπειών στους ασθενείς από το νοσηλευτικό προσωπικό.
Η άμεση ανταπόκριση του νοσηλευτικού προσωπικού στις κλήσεις των ασθενών με προθυμία και χαμόγελο, παρά τον φόρτο της εργασίας. Η άψογη εμφάνιση του νοσηλευτικού προσωπικού με πεντακάθαρες κολλαριστές στολές. Το πολύ καλό, για νοσοκομειακά δεδομένα, φαγητό. Η συνεχής παρουσία ιατρών. Και πώς να μη συμβαίνουν όλα τα παραπάνω όταν, καθημερινώς στις 07.25, ο καθηγητής διευθυντής της κλινικής έκανε με τους βοηθούς του επιθεώρηση των θαλάμων και ενημερωνόταν, από τον εφημερεύοντα ιατρό, για την πορεία κάθε ασθενούς.
Θα μου πείτε: Μα έτσι πρέπει να είναι ένα νοσοκομείο. Μακάρι να είναι έτσι όλα τα κρατικά νοσοκομεία μας και η ουρολογική κλινική του Λαϊκού να μην αποτελεί φωτεινή εξαίρεση. Θέλω να τους ευχαριστήσω όλους από καρδιάς και να τους ευχηθώ καλή χρονιά με υγεία και δύναμη προσφοράς.
Ματθαιος Μ. Δημητριου, Πλοίαρχος Π.Ν. ε.α.