Κύριε διευθυντά
Εμείς οι συνδρομητές και οι αναγνώστες της «Καθημερινής», τον τελευταίο καιρό, με την «ευκαιρία» του κορωνοϊού, είμαστε μάρτυρες μιας επίθεσης, από μερικούς από τους σκιτσογράφους και δημοσιογράφους της, εις την Εκκλησία, τη Θεία Κοινωνία και τη θρησκευτική συνείδηση των Ορθοδόξων Χριστιανών. Εξαιρείται βέβαια η εκλεκτή πένα του Τάκη Θεοδωρόπουλου, ο οποίος κατέθεσε μαρτυρία πίστεως γράφοντας σε άρθρο του ότι η Θεία Κοινωνία είναι όντως το Σώμα και το Αίμα του Χριστού.
Με αυτόν τον τρόπο θεωρώ ότι προσβάλλεται η μεγάλη πλειοψηφία των αναγνωστών σας.
Αντί σχολίου, θέτω σε εκείνους δύο ερωτήματα σαν άσκηση εργασίας:
Α. Μετά την τραγική εμπειρία του γαλλικού περιοδικού Σαρλί Εμπντό (Charlie Hebdo), διερωτώμαι αν θα τηρούσαν αυτή τη στάση εάν εκ προοιμίου δεν ήσαν βέβαιοι ότι οι χριστιανοί οι οποίοι τους διαβάζουν είναι οπαδοί του «Ειρήνη υμίν, Αγαπάτε αλλήλους» του Ιησού, στο οποίο περικλείεται όλη η θρησκεία μας.
Β. Ως γνωστόν, μετά την κοινωνία των πιστών και το τέλος της Θείας Λειτουργίας ο ιερεύς μεταλαμβάνει (καταλύει) ό,τι έχει απομείνει εις το Αγιο Ποτήριο. Πώς εξηγείται λοιπόν να μην ασθενούν οι ιερείς από μεταδοτικές ασθένειες; Αντιθέτως είναι οι μακροβιότεροι συνάνθρωποί μας.
Αγαπητοί μου, η «Καθημερινή» είναι ελεύθερη εφημερίδα, αλλά, πώς να το κάνουμε, δεν είναι «Αυγή», και εκείνη ελεύθερη είναι.
Δημητρης Βανδωρος, πρώην διοικητής Ιπποκρατείου Νοσοκομείου Αθηνών