Κύριε διευθυντά
Καραντίνα. Αρκετοί κατάλαβαν την πραγματική σημασία της λέξης αυτής τελευταία, διότι χρειάστηκε να τη βιώσουν. Για πολλούς φαντάζει δράμα να πρέπει να κλειστούν στο σπίτι τους, για άλλους είναι σκέτη απόλαυση. Θεωρώ πως όλοι συμφωνούμε ότι αποφέρει και κάποια θετικά αυτός ο εγκλεισμός στο σπίτι. Αυτά που προσωπικά ξεχώρισα είναι τα ακόλουθα.
Εχω πολύ συχνά στο μυαλό μου μια φράση που μου είχε πει ένα συγγενικό μου πρόσωπο όταν ήμουν παιδί και είναι ότι «για όλα υπάρχει λύση». Θέλεις να διαβάσεις για τη σχολή; Παρακολούθησε τα τηλεμαθήματα. Θέλεις να γυμναστείς; Ακολούθησε κάποιο πρόγραμμα γυμναστικής από το Διαδίκτυο. Χρόνο έχεις. Δικαιολογίες δεν έχεις. Θέλεις να συζητήσεις με τους φίλους σου; Κάνε βιντεοκλήση μαζί τους. Σχεδόν για όλα υπάρχει λύση, ακόμα και στην περίοδο της καραντίνας.
Η καραντίνα μού μαθαίνει να έχω υπομονή. Πολλά δεν περνάνε από το χέρι μου. Πρέπει να κάνω υπομονή για να μπορέσω να γυρίσω στην «κανονική μου ζωή». Οχι μόνο εγώ. Ολοι μας, μηδενός εξαιρουμένου.
Εκτιμώ πράγματα που πριν θεωρούσα αυτονόητα. Και ανυπομονώ όλο και περισσότερο να τα κάνω με το που μου επιτραπεί. Μια βόλτα με τους φίλους μου, ένα οικογενειακό τραπέζι.
Καταλαβαίνω την αξία του χρόνου. Οταν σηκώνομαι στις 8 και σκοπεύω να κοιμηθώ τα μεσάνυχτα, έχω στη διάθεσή μου 16 ώρες. 16 ώρες για να τις αξιοποιήσω όπως ακριβώς θέλω. Δεν μου συμβαίνει συχνά.
Τελευταίο και σημαντικότερο: Αναγνωρίζω πόσο τυχερή είμαι που περνάω την καραντίνα στο ίδιο μου το σπίτι. Ούτε στο νοσοκομείο ούτε σε κάποια ξένη χώρα. Στην Ελλάδα, στο σπίτι μου, με την οικογένειά μου.
Στεφανια Αντωνοπουλου, Φοιτήτρια Νομικής