Κύριε διευθυντά
Με αφορμή την ημέρα μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων Ποντίων (19η Μαΐου), θέλω να επισημάνω και να υπενθυμίσω τα ακόλουθα: Δυστυχώς, η ημέρα αυτή δεν έχει λάβει την ανάλογη έκταση που της αναλογεί, καθώς και την πρέπουσα θέση στις συνειδήσεις των σύγχρονων Ελλήνων.
Οι Πόντιοι –κομμάτι του Ελληνισμού (750.000 περίπου), που ανθεί από τον 11ο π.Χ. αι., με μεγάλη προσφορά στον πολιτισμό της Μικρασίας και του Εύξεινου Πόντου– δεν τιμώνται όσο τους αξίζει. Το τμήμα αυτό της κάποτε ελληνικής επικράτειας εξολοθρεύτηκε από τους Νεότουρκους και τους κεμαλικούς και όχι –οφείλουμε να το διαστείλουμε– από τους σουλτανικούς Οθωμανούς.
Στις 19 Μαΐου 1917 ο Μουσταφά Κεμάλ, επικεφαλής των εθνικιστών, αποβιβάστηκε στη Σαμψούντα του Πόντου, κήρυξε ανταρσία κατά της οθωμανικής αρχής και συνέχισε τον αφανισμό των Ελλήνων, που είχε αρχίσει από το 1914 και διήρκεσε έως το 1923. Κατ’ αυτή την περίοδο, εξαφανίστηκαν το ελάχιστο 800.000 Ελληνες Μικρασιάτες (Βιθυνίας, Ιωνίας, Καππαδοκίας, Πόντου κ.ά.) και Ανατολικοί Θράκες.
Της γενοκτονίας αυτής είχε προηγηθεί ο αφανισμός των Αρμενίων και των Ασσυρίων.
Οι Μικρασιάτες Ελληνες, όσοι εναπέμειναν από τους διωγμούς και τις σφαγές, κατευθύνθηκαν άλλοι προς τη Σοβιετική Ενωση και άλλοι διεσπάρησαν, ως πρόσφυγες, σε διάφορες χώρες, ξεριζωμένοι από τις προαιώνιες προγονικές εστίες τους. Ενα μεγάλο τμήμα τους εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα με βάση τη σατανική επινόηση της Συνθήκης της Λωζάννης (1924) και ενσωματώθηκε στις νέες τους πατρίδες με τον γηγενή πληθυσμό, διατηρώντας άσβεστη τη μνήμη της γενέτειράς τους και ανόθευτες τις μικρασιατικές παραδόσεις. Επιπλέον, έδωσαν τα ονόματα των αλησμόνητων χαμένων πατρίδων τους στις νέες τους πόλεις, προτάσσοντας τη λέξη «νέα» (λ.χ. Νέα Κίος Αργολίδας, Νέα Μουδανιά κ.λπ.), συγκροτώντας, παράλληλα, συλλόγους και ενώσεις.
Οι επί δεκαετίες αγώνες όλων αυτών των Μικρασιατών στην Ελλάδα καρποφόρησαν το 1994 και το ελληνικό Κοινοβούλιο ψήφισε ομόφωνα την αναγνώριση της Γενοκτονίας του Πόντου και όρισε τη 19η Μαΐου ως Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας. Υστερα, με δεύτερο νόμο συμπεριελήφθησαν οι σφαγές και οι ατιμώσεις όλων των μικρασιατικών πληθυσμών και ορίστηκε η 14η Σεπτεμβρίου (ημέρα πυρπόλησης της Σμύρνης) ως άλλη ημέρα μνήμης.
Δυστυχώς, δεν συμπεριελήφθησαν στη θέσπιση αυτή οι ατιμώσεις και οι εξαφανίσεις των Ελλήνων της Ανατολικής Θράκης.
Αυτά ως ελάχιστη αναφορά μνήμης στους χιλιάδες αδικοχαμένους συμπατριώτες μας.
Παναγιωτης Ν. Ξηνταρας, Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, Επίτιμος Σχολικός Σύμβουλος Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης