Κύριε διευθυντά
Ακούγοντας πρόσφατα τον υφυπουργό Κοινωνικών Ασφαλίσεων Αναστάσιο Πετρόπουλο να μας ενημερώνει ότι, επιτέλους, «τα πράγματα στα Ταμεία έχουν ομαλοποιηθεί και στο εξής οι συντάξεις, κύριες και επικουρικές, θα απονέμονται εντός τριμήνου το πολύ», το αποφάσισα. Πρωί πρωί, πήρα τον φάκελο με τα συνταξιοδοτικά μου, ημερομηνίες, αριθμούς πρωτοκόλλου κ.λπ. και, σίγουρος, καμαρωτός και ωραίος, να ’μαι στη θυρίδα του Ταμείου στο Σύνταγμα. Σύμφωνα με τα πρωτόκολλα, έχουν συμπληρωθεί ακριβώς τρία χρόνια από τότε που η αίτησή μου έφθασε στο Ταμείο, επομένως είμαι… ώριμος! Ομως φευ! Ο ευγενέστατος υπάλληλος με πληροφόρησε ότι αργούμε και αιτία της καθυστέρησης είναι το ΙΚΑ στην οδό Νικηφόρου και «εκεί να πάτε να ρωτήσετε». Σε λίγη ώρα φθάνω στη Νικηφόρου. Εκεί ακολούθησαν τα εξής:
«Καλημέρα, θα ήθελα να μου πείτε πού βρίσκεται ο φάκελός μου, που είναι σε εσάς από 19/07/2016». Απάντηση: «Πολύ βιάζεσαι, θα περιμένεις». «Πόσο;». «Μερικούς μήνες, δεν μπορώ να σου πω». «Μα έχουν περάσει ήδη τρία χρόνια που συνταξιοδοτήθηκα και ο υπουργός κ. Πετρόπουλος είπε το πολύ τρεις μήνες». «Τι είπε; Τρεις μήνες; Χαχαχα… Ακου τρεις μήνες! Τι να μας πει ο Πετρόπουλος! Ας έρθει αυτός να δουλέψει να σ’ τα βγάλει τα ένσημα. Δεν ξέρει τι του γίνεται!».
Ηθικόν δίδαγμα (που γράφαμε μικροί). Ή ο κ. Πετρόπουλος δεν γνωρίζει, πράγματι, τι του γίνεται στο υπουργείο ευθύνης του ή μας λέει συνειδητά παραμύθια και ψέματα.
Πανος Μποζος, Μαθηματικός, Κηφισιά