Κύριε διευθυντά
Τον Δημήτρη τον γνωρίζω αρκετά χρόνια και ομολογώ πως η φυσιογνωμία του αλλά και ο μειλίχιος χαρακτήρας του δεν μου είναι απλώς συμπαθής αλλά σαφώς κάτι περισσότερο και ουσιαστικότερο. Ο γλυκός του λόγος με προκαλεί να μείνω πολλές φορές μαζί του και να ανταλλάξουμε ενδιαφέρουσες απόψεις, ίσως κάποιες φορές αντικρουόμενες. Η δημοκρατία δίνει αυτές τις χαρές. Τελευταία όμως μου τα χάλασε. Ρε Μήτσο, τι ήταν αυτά που έγραψες για το πανεπιστήμιο; Δηλαδή αν δεν ιδρύσουμε πανεπιστήμιο στην πόλη μας, θα πάμε όλοι χαμένοι; Ο μόνος τρόπος για να εξελιχθεί η πατρίδα μας είναι η ίδρυση και άλλων πανεπιστημιακών σχολών; Εμένα η κόρη μου τελείωσε με άριστα τη Φιλοσοφική Αθηνών και, από ό,τι φαίνεται στην επετηρίδα, δουλειά θα πιάσει την ημέρα ακριβώς της συνταξιοδότησης, αφού φυσικά το έτος συνταξιοδότησης θα έχει μετατεθεί στα ογδόντα δύο, κατά τους πλέον αισιόδοξους υπολογισμούς των επιστημονικών συλλόγων μελλοντολογίας. Κατά την άποψή σου, πρέπει να παραγάγουμε οπωσδήποτε κι άλλους φιλολόγους, αμέτρητους φιλολόγους, προκειμένου να ενοικιάσουμε ο κάθε ένας την γκαρσονιέρα του. Θα μου πείς πως και οι πολιτικοί μηχανικοί περισσεύουν κατά χιλιάδες απολαμβάνοντας τουλάχιστον πέντε καφέδες και οκτώ τσίπουρα από την ανατολή έως την δύση του ηλίου. Μετά σειρά έχει το κρασί. Το αυτό με τους γιατρούς και τους αρχιτέκτονες. Οπως πάει το πράγμα, για να απασχοληθούν όλοι αυτοί θα πρέπει να υπάρξει νομοθεσία που να επιβάλλει έναν παθολόγο και έναν καρδιολόγο ανά όροφο και δύο ποινικολόγους ανά ρετιρέ. Σε όλα τα ισόγεια θα εγκατασταθούν μηχανολόγοι μηχανικοί, χημικοί και θεολόγοι. Θα δέσουμε ως έθνος επιστημονικά και ιατρικά, αφού ο ίδιος νόμος θα επιβάλλει δύο μικροβιολόγους ανά τρία διαμερίσματα.
Ετσι θα πάρουμε στην πόλη μας τους φοιτητές της Καστοριάς και η Πρέβεζα αυτούς των Χανίων. Παράλληλα θα μετακομίσουν οι πρωτοετείς της Τριπόλεως στην Αλεξανδρούπολη για την κάλυψη των εκεί διαμερισμάτων των δύο υπνοδωματίων και στην εσχάτη περίπτωση και κάποιας υπερυψωμένης ημιυπόγειας γκαρσονιέρας. Η επιχειρηματική μας ακτίνα σκέψης αναπτύσσεται ανάμεσα στις γκαρσονιέρες και τα πεντανόστιμα σουβλάκια από ντόπιο, δικό μας κρέας. Χοιρινό και βόειο. Βέβαια, ίσως θα πρέπει να μας απασχολήσει η σκέψη των κατοίκων της σουηδικής πόλεως Γκέτεμποργκ, ένθα και η έδρα της μεγάλης αυτοκινητοβιομηχανίας Volvo. Αυτοί δεν σκέπτονται τις γκαρσονιέρες τους αλλά τις εξαγωγές των φορτηγών τους στον Καναδά, τη Γουατεμάλα, την Ελλάδα, την Αυστραλία και αλλαχού, όπου χρειάζονται οχήματα για τις μεταφορές τους. Το ίδιο σκέπτονται και οι κάτοικοι της πόλεως Αουγκσμπουργκ της Γερμανίας, όπου η έδρα της τεράστιας βιομηχανίας παραγωγής φορτηγών οχημάτων ΜΑΝ. Αυτοί που λες, Μήτσο, έβαλαν πλώρη να πετάξουν έξω από την αγορά των Ηνωμένων Πολιτειών τα προιόντα της Scania και της Mercedes. Καρφί δεν τους καίγεται για τις γκαρσονιέρες και τα δυάρια, οι εξαγωγές τούς ενδιαφέρουν, για τα δισ. νοιάζονται και όχι για τα κέρματα. Τα φραγκοδίφραγκα τα αφήνουν σε εμάς να παίζουμε στα ποδοσφαιράκια και να διηγούμαστε τα κατορθώματά μας με καμιά τουρίστρια στα καλοκαιρινά μπαράκια. Μέχρις εκεί μας επιτρέπουν να σκεπτόμαστε, πέραν τούτου verboten. Αν αποτολμήσουμε να σκεφθούμε για καμιά βιομηχανία παραγωγής στροφάλων και εμβολοχιτωνίων μάς αποστέλλουν πάραυτα έναν δικό τους, αυστηρά σοσιαλιστικής απόκλισης, για να μας εμπνεύσει τα τεράστια οφέλη και τις απολαβές που θα καρπωνόμαστε καθημερινά από την αέναη φροντίδα ενός τερατώδους και ροχαλίζοντος κράτους. Αν συνεχίσουμε, Μήτσο, να ιδρύουμε πανεπιστήμια, ένα μόνο είναι σίγουρο, η απόλυτη πείνα, το απόλυτο γουργουρητό των εντέρων, θα νομίζουμε την κοιλιά μας ως υδραυλικό σύστημα κεντρικής θέρμανσης. Οχι άλλα πανεπιστήμια, όχι άλλη καθυστέρηση στην εύρεση εργασίας, όχι άλλη αναβολή ανάληψης ευθυνών από τα νέα ελληνόπουλα, όχι άλλη τροφοδοσία της γερμανικής οικονομίας από φρέσκο, λαχταριστό, μορφωμένο δυναμικό ελληνόπουλων. Φτάνει, έχουμε γίνει η γελοιογραφία της Ευρώπης, ας βάλουμε το μυαλό μας να σκεφθεί και καμιά άλλην επένδυση πέραν της ενοικίασης της γκαρσονιέρας μας. Η ιστορία δεν ξεγελιέται και δεν συγχωρεί, θα τιμωρηθούμε αμείλικτα αν δεν σκεφθούμε πλατύτερα, επιχειρηματικότερα και επικερδέστερα. Οχι στις γκαρσονιέρες, Μήτσο μου, όχι στα πανεπιστήμια, όχι άλλη ανεργία, θα πεινάσουμε!
Φοιβος Ιωσηφ
Εγραψαν και αυτοί για τον Βενιζέλο
Κύριε διευθυντά
Το 1920 η κυβέρνηση Ελ. Βενιζέλου ανέθεσε στον Γάλλο καθηγητή Ιστορίας Εδουάρδο Ντριό τη συγγραφή ελληνικής πολιτικής Ιστορίας από το 1821. Οταν παρέδωσε τα χειρόγραφα του Ε΄ τόμου (1908-1923), η τότε (1925) φιλοβενιζελική κυβέρνηση έπραξε το παν διά να μην εκδοθεί ο τόμος αυτό διότι «βλάπτεται» ο Βενιζέλος. Ο Ντριό τον εξέδωσε με δικά του έξοδα με τίτλο «Ο βασιλεύς Κωνσταντίνος».
Ο Πάξτον Χίμπεν, Αμερικανός δημοσιογράφος του Ass. Press στην Αθήνα μέχρι το 1917, έγραψε βιβλίο στην Αμερική περί του Διχασμού, με τίτλο «Ο βασιλεύς Κωνσταντίνος και ο ελληνικός λαός», τον οποίον η κυβέρνηση των ΗΠΑ παρεκάλεσε να το εκδώσει μετά τη λήξη του πολέμου διότι «βλάπτεται» ο Βενιζέλος.
Ο σερ Μπάζιλ Τόμσον, αρχηγός Υπηρεσίας Πληροφοριών της Αγγλίας, μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, έγραψε βιβλίο με τίτλο «Οι μυστικές υπηρεσίες των Συμμάχων στην Ελλάδα», όπου αποδεικνύει τις μεθόδους διχασμού του έθνους που ακολούθησε ο Βενιζέλος και οι Σύμμαχοι τη υποδείξει του.
Εχουμε εν προκειμένω τρεις δοκίμους συγγραφείς, εκ των Συμμάχων του Βενιζέλου, που γράφουν όταν δεν υπήρχε βασιλεία στην Ελλάδα και συμπίπτουν στο ότι ο βασιλεύς καλώς ενήργησε πολιτικά και ο Βενιζέλος ευθύνεται για τον διχασμό.
Διά τη Μικρασιατική Καταστροφή θυμίζω τις ολέθριες συνέπειες της ουκρανικής περιπέτειας, με δύο μεραρχίες μας προς εξυπηρέτηση γαλλικών οικονομικών συμφερόντων. Μετά την ήττα των ελληνογαλλικών στρατευμάτων το 1919, οι Μπολσεβίκοι εκδικήθηκαν και αφενός μεν εξαπέστειλαν στα βάθη της Ασίας τους ελληνικούς πληθυσμούς της Κριμαίας, αφετέρου δε ενίσχυσαν τον Κεμάλ παντοιοτρόπως και με τρεις χιλιάδες πολεμικούς ίππους.
Πάντως, κύριο ρόλο στη Μικρασιατική Καταστροφή διαδραμάτισε το αβυσσαλέο μίσος μεταξύ των Ελλήνων εκ του Διχασμού, ο οποίος προέκυψε εκ της όλης πολιτικής του Βενιζέλου και εκ της χυδαίας και καουργηματικής συμπεριφοράς των Συμμάχων και των φίλων του Βενιζέλου (π.χ. Κονδύλη) έναντι του ελληνικού λαού, που λεπτομερώς περιγράφει ο εισαγγελεύς Εφετών Ν. Γερακάρης, σύγχρονος των γεγονότων, στο βιβλίο του «Σελίδες της συγχρόνου ιστορίας μας». Η μη προσήκουσα αναφορά στις ανωτέρω πρωτότυπες πηγές, αλλά και σε άλλες έχει ως συνέπεια να δημιουργείται στρεβλή εικόνα περί του Ελ. Βενιζέλου. Τέλος, προς τέρψιν ή προς αγανάκτησιν των αναγνωστών σας, αναφέρω ότι αυτός πρότεινε τον σφαγέα του ελληνικού λαού Κεμάλ Ατατούρκ για βραβείο Νομπέλ Ειρήνης, το οποίον βέβαια δεν έλαβε, προς μεγάλη θλίψη του προτείναντος (νομίζω).
Γιαννης Μπουκουβαλας, Συνταξιούχος Νομικός, Αθήνα
Μια ζωή μετράμε νέα μέτρα
Κύριε διευθυντά
Μέτρα και άλλα μέτρα, μια ζωή! Ταυτόχρονα, όπως πάντα και αναπτυξιολογία (θου, Κύριε…), ένα συνονθύλευμα με αξιολογήσεις και διαπραγματεύσεις για το χρέος και έξοδος επιτέλους στις αγορές – είναι τα αντίμετρα μας κοπανάνε τώρα, βοήθεια στους πολύ αδυνάτους. Το αρχείο μου με οδηγεί σε πρωτοσέλιδο της 25/01/17, αποκλειστική συνέντευξη του Αλέξη Τσίπρα…
«Ούτε ένα ευρώ επιπλέον μέτρα». Το επανέλαβε με την κατάθεση στη Βουλή των νέων 941 σελίδων (άπαπα όχι μνημόνιο αυτό!). Αντιπολιτευόμενη εφημερίδα γράφει σχετικά»: Το εύρος της πολιτικής εξαπάτησης δεν είναι διαχειρίσιμο». Αυτό που είναι βέβαιο είναι ότι, δυστυχώς, όλη η Ελλάδα ξεραίνεται καθημερινά (το γνωρίζουν καλά όλοι οι εμπλεκόμενοι) χρόνια τώρα χωρίς επενδύσεις, δουλειές, ενώ τα ικανά παιδιά φεύγουν στο εξωτερικό. Με τα επικοινωνιακά αντίμετρα αυτή τη φορά, ποιος ξέρει αύριο πώς θα βαφτίσουν τα νέα κόλπα.
Γιαννης Κορδης, Κιάτο