Κύριε διευθυντά
Σήμερα βάλθηκα να σας κάνω να κλάψετε, θυμίζοντάς σας επαγγέλματα άλλης εποχής και όχι μόνο. Θυμηθείτε τον νερουλά, που άνοιγε τη βρύση, για να γεμίσουμε τους κουβάδες, τις στάμνες κ.λπ.· τον παγοπώλη, που έφερνε τον πάγο για το ξύλινο ψυγείο μας· τον παγωτατζή, που γυρνούσε από γειτονιά σε γειτονιά με το υπέροχο εκείνο παγωτό· τον γαλατά με το κάρο, που το έσερνε μουλάρι· τον μανάβη, που το κάρο του έσερνε το υπό εξαφάνιση σήμερα συμπαθέστατο τετράποδο: το γαϊδουράκι. Θυμηθείτε τον γανωτή για τα μαχαιροπίρουνα· τον σαλεπιτζή· τον έμπορο με τις δόσεις… Και όλα αυτά όχι στα χωριά ή στις επαρχίες μόνο, αλλά στην πρωτεύουσα και στο πρώτο λιμάνι της χώρας. Ηταν τότε που η Ελλαδίτσα μας άρχιζε να παίρνει τα πάνω της, μετά μια κατοχή και έναν εμφύλιο. Και τα κατάφερνε. Τα κατάφερνε για κάμποσα χρόνια. Τότε οι πολιτικοί ήταν με τριμμένα ρούχα, όπως οι παπάδες και οι δάσκαλοι… Και ύστερα; Υστερα ήρθαν οι δημοκράτες, οι προοδευτικοί με νέες ιδέες περί σοσιαλισμού, οι εκσυγχρονιστάδες, και πέσαν με τα μούτρα στη μάσα. Οι σύγχρονοί μας αριστεροί δεν πρόφτασαν να φάνε. Εκαναν όμως κάτι χειρότερο: Ξήλωσαν ό,τι είχε απομείνει από τους αριστερούς που, χωρίς να κυβερνούν, στην ουσία κυβερνούσαν από την πίσω πόρτα, καθώς μετά τη νομιμοποίηση από τον Καραμανλή, έπιασαν καίριες θέσεις σε υπουργεία, οργανισμούς, παιδαγωγικό ινστιτούτο, Ακαδημία, πολιτιστικά κέντρα. Μπόλιασαν μια κοινωνία, οπότε οι σημερινοί αποτελειώνουν το έργο τους άνετα καταργώντας ό,τι έχει να κάνει με τον ελληνοχριστιανικό μας πολιτισμό και την παράδοσή μας.
Οσοι κλάψατε στο α΄ μέρος της επιστολής μου, σίγουρα κλάψατε όχι για τα λίγα και τα απλά της εποχής που επανέφερα στη μνήμη σας. Τη χαμένη σας νιότη κλάψατε, φίλοι μου, που έφυγε ανεπιστρεπτί.
Οσοι, στο β΄ μέρος, είναι που ελπίζατε ότι αυτή η όμορφη χώρα άξιζε να έχει καλύτερη μοίρα. Ομως κάποιοι, σε συγχορδία με τους ντόπιους ληστές, άλλα σχεδίασαν γι’ αυτήν… Ετσι σε λίγα χρόνια, οι περαστικοί θα λένε: Κάποτε εδώ κατοικούσαν Ελληνες. Γιατί σίγουρα η Ελλάδα χάνεται.
Δαναη Πανοπουλου, εκπαιδευτικός