Κύριε διευθυντά
Ξεφυλλίζοντας τις κιτρινισμένες σελίδες της αθηναϊκής εφημερίδας «Αθηνά», που βρίσκεται στην Παπαχαραλάμπειο Βιβλιοθήκη της Ναυπάκτου, βρήκα μια «είδηση», η οποία με εντυπωσίασε και κατά την οποίαν ο πρώτος πρέσβης της Αυστρίας στην Ελλάδα (1834-1849), ο Αντον Πρόκες φον Οστεν, ιδιοκτήτης του ιερού χώρου της Πνύκας, εκεί όπου ακούστηκε ο μοναδικός και ανεπανάληπτος λόγος του αθάνατου Περικλή και ο θείος λόγος του Αποστόλου των Εθνών Παύλου, προσέφερε –τον χώρο αυτόν– στο ελληνικό Δημόσιο. Αναρωτήθηκα αν αυτός ο ένθερμος φιλέλληνας, του οποίου σώζεται ακόμα, αν και έτοιμο να καταρρεύσει, στην οδό Φειδίου 3 το «Μέγαρό» του, τιμήθηκε από τον Δήμο Αθηναίων με κάποιον τρόπο, έστω δίνοντας τ’ όνομά του σε κάποιο δρόμο της Αθήνας… Δεν το γνωρίζω. Τουλάχιστον ελπίζω να τιμηθεί η μνήμη του έστω με τη δημοσίευση αυτής της επιστολής στις φιλόξενες σελίδες της εφημερίδας σας.
Αθηνά, 3.6.1857 – Αναγινώσκομεν εις την εφημερίδα του επί της Παιδείας Υπουργείου τα ακόλουθα: Η Πνυξ και ο περί αυτήν χώρος, εκ δέκα περίπου στρεμμάτων, εγένετο ήδη δημοσία κτήσις. Ο του εν Κωνσταντινουπόλει πρέσβεως της Αυστρίας κυρίου Πρόκεσχ υιός Αντώνιος, ιδιοκτήτης του χώρου τούτου, απηύθυνε προς τον επί των Εκκλησιαστικών και Δημοσίας Εκπαιδεύσεως Υπουργόν την εξής επιστολήν.
«Η Α. Εξοχότητι τω κ. Χριστοπούλω,
Υπουργώ των Εκκλησιαστικών και της Δημοσίας Εκπαιδεύσεως κ.λ.π.
Κύριε Υπουργέ!
Επανελθών εν Αθήναις μετά επταετή αποδημίαν και μέλλων αυθίς ν’ απέλθω της κλασικής ταύτης χώρας, επιποθώ,
Κύριε Υπουργέ, ίνα καταλίπω μικρόν μνημόσυνον εν ω εγεννήθην τόπω. Διακατέχω ευτυχώς περίφημον διά τας ιστορικάς αυτόν αναμνήσεις χώρον, την Πνύκα, λαμβάνω το θάρρος να προσφέρω αυτήν εν τη Ελληνική Κυβερνήσει ως μικρόν δείγμα των φιλελληνικών αισθημάτων. Ελπίζω ότι η προσφορά μου αυτή έσεται ευπρόσδεκτος, παρακαλω υμάς κ. Υπουργέ, να δεχθήτε την ομολογίαν της προς υμάς μεγάλης μου υπολήψεως.
Αντ. Πρόκσεχ – Οστεν», Αντωνης Ν. Βενετης, Μοναστηράκι Δωρίδος