Κύριε διευθυντά
Ο Πλούταρχος μας περιγράφει στην πραγματεία του τις συμφορές που έπαθε ο τόπος μας από τις «προσφορές» των δανειστών μας, με σκληρούς όρους, καθ’ όλη τη διάρκεια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
Μόνο ο 2ος αιώνας μ.Χ. ήταν ο πιο δίκαιος, αμοιβαίος και χωρίς σκοπιμότητες, εις βάρος των πτωχών μικρών ελληνικών κρατών, της εποχής εκείνης. Οι Ανδριανοί, οι Αντωνίνοι, οι Τραϊανοί βοήθησαν έμπρακτα τα ελληνικά μικρά κράτη στην ηπειρωτική και νησιωτική περιοχή. Αλλά…
Παρ’ ότι όμως έλαβαν μεγάλες βοήθειες οι Ελληνες, εντούτοις δεν αναβίωναν με την εξωτερική αυτή «ευεργεσία» και «προστασία». Πτώχευαν και μαράζωναν συνεχώς, επί αιώνες. Μόνο η ελληνική γλώσσα, τα γράμματα και οι τέχνες ήταν περιζήτητα σε όλο τον γνωστό τότε κόσμο. Καμία άλλη «εξαγωγή» μας δεν υπήρχε τόσους αιώνες. Μήπως και σήμερα δεν ζούμε τα ίδια; Μήπως και στην εποχή μας, δεν ζούμε με τη βοήθεια των ξένων ισχυρών οικονομικά κρατών;
Το ερώτημά μου όμως είναι, με τι όρους εις βάρος μας έχουμε υπογράψει τα συμβόλαια αυτά μαζί τους.
Σ. Βαρωσης, Σύμβουλος Καινοτόμων και Νεοφυών Επιχειρήσεων, Θεσσαλονίκη