Κύριε διευθυντά
Οι λόγοι του πρωθυπουργού (π.χ. θα μειώσω τους φόρους κ.λπ.) θυμίζουν κάτι που είχε διαπιστώσει ο Ζορζ Κλεμανσό, πρωθυπουργός της Γαλλίας (1917-1920), ο επιλεγόμενος «τίγρις», για έναν σοσιαλιστή της εποχής του. «Ξεχωρίζει κανείς ένα άρθρο του Ζορές από το εξής: όλα τα ρήματα είναι στον μέλλοντα χρόνο».
Είναι επίσης εμφανές ότι ο κ. Τσίπρας ποντάρει –εσωτερικά– στη σύγκρουση και στην πόλωση. Σε μια ανάλογη συγκυρία, ο Αυστριακός δημοσιογράφος Sigmund Münz διεπίστωνε κατά την επίσκεψή του στην Ελλάδα του 1910:
«Πουθενά στα Βαλκάνια δεν συνάντησα μια τόσο αξιοσημείωτη ταυτότητα γνωμών μεταξύ κυβερνώντων και κυβερνωμένων, μεταξύ υπουργών και μη υπουργών, μεταξύ των τέως και των νυν, όπως την εποχή εκείνη στην Ελλάδα. Διαφορές μεταξύ των κομμάτων δείχνουν ωσάν να μην υπάρχουν, μόνο μερικά ζητήματα απασχολούν το σύνολο. Πνεύμα πατριωτισμού διατρέχει όλη τη χώρα […] Φαίνεται ωσάν η Ελλάδα –ή ας πούμε οι άριστοι των ανδρών της– να έχουν αποκτήσει αυτογνωσία και ότι ο φόβος μπροστά στους απειλητικούς κινδύνους να τους ενώνει σαν αδελφούς σ’ ένα λαό».
Ετσι εξηγείται η ανεπανάληπτη πενταετία (1910-1915) η οποία, πλην άλλων, τριπλασίασε το μικρό ελληνικό βασίλειο…
Αντωνης Ν. Βενετης, Μοναστηράκι Δωρίδος