Ο Αλμπέρ Καμύ κάτω από τα δοκάρια μονολογεί: «Ολα όσα ξέρω περί ηθικής και υποχρεώσεων τα οφείλω στο ποδόσφαιρο». Στο κέντρο του γηπέδου ο πολύς, διοπτροφόρος, Ζαν-Πολ Σαρτρ ζαλίζει τις κερκίδες πασάροντας σε συμπαίκτες, αλλά όχι μόνο: «Σε ένα παιχνίδι ποδοσφαίρου κάθε τι περιπλέκεται από την παρουσία της αντίπαλης ομάδας». Αλλά το νικητήριο γκολ το βάζει η «χρυσή αλλαγή» Ντμίτρι Σοστακόβιτς: «Το ποδόσφαιρο είναι το μπαλέτο των μαζών». Στη φωτογραφία, πανδαισία χρωμάτων και ώσμωση φιλάθλων στο στάδιο Λουζίνσκι της Μόσχας, στην καρδιά του Μουντιάλ. Μια διοργάνωση που –για τους αληθώς γνώστες…– χαρακτηρίστηκε ήδη, εκ των αποτελεσμάτων, ροκ. Μελανό σημείο; Η έλλειψη μπίρας, κι ας έφυγαν από νωρίς οι ζυθολάγνοι Γερμανοί και Αυστραλοί. Κι εμείς; Ραντεβού στον καναπέ μας…
Κύριε διευθυντά
Η μαγεία του παγκόσμιου ποδοσφαιρικού πρωταθλήματος, του γνωστού Μουντιάλ που διεξάγεται στα μεγάλα γήπεδα της Ρωσίας, έχει καθηλώσει ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού στους καναπέδες των σπιτιών και στα καθίσματα των κατάμεστων καφετεριών, πολλές των οποίων έστησαν γιγαντοοθόνες να κάνουν πιο ζωντανό το θέαμα. Το εθνικό τηλεοπτικό μας δίκτυο μερίμνησε να μισθώσει εγκαίρως τη μετάδοση των εν λόγω αγώνων επί έναν σχεδόν μήνα, ασφαλώς με βαρύ μίσθωμα, που πέφτει στις πλάτες των ανυποψίαστων πενομένων Ελλήνων τηλεθεατών. Η χρονική συγκυρία της ποδοσφαιρικής πανδαισίας συνέπεσε με τα μεγάλα και ακανθώδη εθνικά μας προβλήματα που ταλανίζουν αυτό το διάστημα τη χώρα και κρατούν σε υπερδιέγερση και αμηχανία τον ελληνικό λαό. Οι σφοδρές αντιπαραθέσεις στη Βουλή, τα συλλαλητήρια, οι πολεμικές συγκρούσεις φανατικών και αναρχικών με τα όργανα της τάξεως για τα φλέγοντα θέματα του «Μακεδονικού», του κλεισίματος της συμφωνίας με τους εταίρους για τα μνημόνια, οι επικείμενες περικοπές των συντάξεων και η αύξηση της φορολογίας συνθέτουν μια πνιγηρή ατμόσφαιρα και αποτελούν μια βραδυφλεγή βόμβα έτοιμη να εκραγεί με απροσμέτρητες διαστάσεις για τον τόπο. Και πάνω από όλα αυτά επικρέμαται η δαμόκλειος σπάθη του παντοδύναμου πλέον Σουλτάνου, η αλαζονεία του οποίου δεν έχει όρια, καθώς απειλεί να μας πνίξει στο Αιγαίο. Το Μουντιάλ ήρθε, σαν από μηχανής Θεός, να κατευνάσει ως ένα σημείο τα εξεγερμένα συναισθήματα του ανδρικού κυρίως πληθυσμού, που εκτονώνεται καθώς συμμετέχει τηλεοπτικά ενεργά στο συναρπαστικό θέαμα, αφήνει κατά μέρος τις έντονες συζητήσεις και διαπληκτισμούς για τα εθνικά θέματα και βγάζει τα απωθημένα του ξεσπώντας με επευφημίες ή βρισιές και χυδαιολογίες κατά παικτών και διαιτητών, ανάλογα με την ομάδα που υποστηρίζει. Στα σπίτια έχουν σταματήσει οι καυγάδες μεταξύ συζύγων, δεδομένου ότι έχει συμφωνηθεί άτυπα μια εκεχειρία, οι άνδρες να παρακολουθούν ανενόχλητοι τα ματς και οι κυρίες να βγαίνουν για καφέ με τις φίλες τους. Ενα είδος ναρκωτικού και ανέξοδου καταπραϋντικού στις δύσκολες μέρες που βιώνει η χώρα μας το Μουντιάλ. Κάποια στιγμή, όμως, θα τελειώσει και τότε «τι θα γίνουμε χωρίς βαρβάρους;» για να θυμηθούμε τον ποιητή Κώστα Καβάφη.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΔΗΜΗΝΑΣ Δικηγόρος Κατερίνης