Οδός απελπισίας και το αντίδοτό της

Οδός απελπισίας και το αντίδοτό της

Κύριε διευθυντά

Καυχώνται οι οπαδοί ότι διαψεύσθηκαν οι Κασσάνδρες. Οτι η Ελλάς υπό Τσίπρα δεν κατέρρευσε. Παραγνωρίζουν, όμως, τη διεύρυνση της οδού προς την καταστροφή (!). Η υπογεννητικότης αυξάνεται. Διατηρούμε ευρωζωνικό πρωτείο ανεργίας. Νέοι και ικανοί εκπατρίζονται. Σε χώρα υπερηλίκων μετατρεπόμαστε. Διοίκηση και Δικαιοσύνη αδυνατούν να προστατεύσουν. Η ακίνητη περιουσία φορολογείται με αντικειμενικές τιμές του 2007. Οι αξίες, όμως, έχουν καταρρεύσει. Η φορολογία, έτσι, γίνεται δημευτική. Ο πολίτης –εκ των πραγμάτων– αντιμετωπίζει αναιδέστατη κρατική αξίωση: «Ή πληρώνεις ό,τι θέλω ή σου παίρνω ό,τι έχεις». Των συνταξιούχων ο βίος καθίσταται αβίωτος. Αυξάνονται οι ψυχοπάθειες. Ακολουθούν οι αυτοκτονίες. Δεν βγαίνει η Ελλάς στις αγορές. Τη βγάζει η Ευρωζώνη. Τελειώνει η ενίσχυση. Χρειαζόμαστε πολλά χρήματα, για μακρό χρόνο, με χαμηλό επιτόκιο. Θα προσφερθούν: λίγα (χρήματα), με βαρύ επιτόκιο, δοκιμαστικά –και– για λίγο χρόνο. Ο κίνδυνος είναι προφανής: να μείνουμε, δηλαδή, στην Ευρωζώνη. Ομως ευρώ να μη βρίσκουμε!

Οι Τούρκοι τείνουν σε πληθυσμό δεκαπλάσιο του δικού μας. Συμμαχικά είναι δικτυωμένοι. Στηρίζονται σε Ιράν, σε Ρωσία, σε αλεβίτες Σύρους και σε Κίνα. Αγριεύουν. Απειλούν να επαναλάβουν ό,τι απολύτως πέτυχαν στην Κύπρο, αλλά και κατά των Ελλήνων στην Πόλη, τον Σεπτέμβριο 1955. Κατά παράβαση των συμφωνημένων, τότε, μας ξερίζωσαν από την άλλοτε βυζαντινή μας πρωτεύουσα. Αντιτάσσουμε διεθνείς συνθήκες. Δηλαδή δείχνουμε πως είμαστε, αμετανοήτως ανιστόρητοι. Ομολογούμε ότι είμαστε και αδύναμοι.

Δεν αρκούν τα λόγια, ούτε οι διεθνείς συμφωνίες. Αντίπαλον δέος χρειαζόμαστε. Υλική δύναμη αναχαίτισης απαιτείται. Δηλαδή άμεση έλευση αθρόων και επιβλητικών δυτικών δυνάμεων. Και δη: επιχειρήσεων, οργανώσεων, πανεπιστημίων κ.ο.κ. Αυτοί –όλοι εδώ εγκατεστημένοι– θα αμύνονται των συμφερόντων τους. Θα προστατεύουν, όμως, έτσι, και την Ελλάδα. Η θητεία Τσίπρα έχει σφραγίσει την ελληνική ιστορία ως περίοδος ναρκοθέτησης της πατρίδας, εσωτερικώς και εξωτερικώς. Η χώρα κινείται επί της οδού της απελπισίας.

Γεωργιος Κ. Στεφανακης

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή