Η παρακαταθήκη του Ανδρέα Συγγρού

Η παρακαταθήκη του Ανδρέα Συγγρού

Κύριε διευθυντά

Δαιμόνιος έμπορος, δεινός κερδοσκόπος, εκτός όμως από τα όσα του καταμαρτυρούν, ο χιώτικης καταγωγής μεγαλοτραπεζίτης Ανδρέας Συγγρός (1830-1899) «θεωρείται ο μοναδικός Ελληνας, που δώρισε τόσο μεγάλα ποσά για κοινωφελή ιδρύματα και στο κράτος. Εδωσε περισσότερα απ’ όσα όλοι οι άλλοι ευεργέτες μαζί». Υπήρξε όμως και οξυδερκής πολιτικός. Εδώ θα μεταφέρω κάποιες σκέψεις του, τις οποίες καλό θα είναι να έχουν υπόψη τους οι άνθρωποι της εξουσίας. «Ο Ελληνισμός –τονίζει ο Συγγρός– δεν πρέπει να περιμένει βοήθεια από τις Μεγάλες Δυνάμεις από αισθηματικούς και μόνο λόγους, ενώ είναι αναγκαίο να μην προκαλεί τη δυσμένειά τους. Ως εν τω ιδιωτικώ βίω, ούτω και εν τω βίω των εθνών υπάρχει, νομίζομεν, η κλίμαξ της δεούσης συμπεριφοράς του μικροτέρου προς τον μεγαλύτερον, πάντοτε δε κερδίζει ο ειδώς να ίσταται εις την ανήκουσαν αυτώ βαθμίδα και προσπαθών μόνον ευσχήμως, περιστάσεως δοθείσης αυτώ, να καταλαμβάνει τον τυχόντα κενόν χώρον εις την ανωτέραν».

Τον συνόδευσαν εις την τελευταίαν του κατοικίαν ολόκληρη η βασιλική οικογένεια και, αυθορμήτως, 70 χιλ. λαού, όταν ο πληθυσμός της Αθήνας δεν υπερέβαινε τις 130.000. Κάποιος όμως κακεντρεχής εδήλωσε: «Διερωτώμαι τι συμφέρον βρήκε να πεθάνει»!

Αντωνης Ν. Βενετης, Μοναστηράκι Δωρίδος

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή