Κύριε διευθυντά
Τα τελευταία χρόνια όλοι έχουμε κουραστεί, φαντάζομαι, με αυτή τη διαρκή κλάψα για τους νέους ανθρώπους που λόγω της ανεργίας αναγκάζονται να κάνουν δουλειές «πολύ κατώτερες των προσόντων τους», όπου «προσόντα» συνήθως είναι πτυχία χωρίς αντίκρισμα ή, στην καλύτερη περίπτωση, κατάλληλα να εξυπηρετήσουν άλλες
χώρες –που δεν ξόδεψαν δεκάρα γι’ αυτά–, μιας και αγνοήθηκε από τους νέους αυτούς ότι η αγορά εδώ, καλώς ή κακώς, είναι υπερκορεσμένη από αυτά τα επαγγέλματα.
Αυτό που προκαλεί όμως ιδιαίτερη εντύπωση είναι ότι, εν μέσω μιας εργασιακής αγοράς με δουλειές μειωμένου ωραρίου και εκ περιτροπής εργασίας, ουδείς, απολύτως ουδείς διανοείται την εργασία επάνω στα πλοία του πρώτου εμπορικού στόλου παγκοσμίως, του πάλαι ποτέ ναυτικού λαού, των Ελλήνων. Εύγε μας!
Μιχ. Λιωσης, Πρ. Πλοίαρχος Ε.Ν.