Κύριε διευθυντά
Είμαι αναγνώστρια της «Καθημερινής» πάνω από 60 χρόνια και ως εκ τούτου έχω παρακολουθήσει την όλη πορεία από τον «εκμοντερνισμό» της γλώσσας. Οπως και «Στου κακού τη σκάλα», ο κατήφορος γίνεται με μικρά, ανεπαίσθητα βηματάκια, τα οποία όμως οδηγούν σίγουρα στον γκρεμό. Η ισοπέδωση των κανόνων στην προσπάθεια του εκδημοτικισμού, κατέληξε στην απώλεια του γλωσσικού αισθητηρίου.
Ετσι η γενίκευση της μετατροπής της κατάληξης των επιρρημάτων από -ως σε -α, μας έφτασε στο σημείο να λέμε «ευτυχά»! Χάθηκε δηλαδή η διαφορά της έννοιας μεταξύ άμεσα και αμέσως, αδιακρίτως και αδιάκριτα, απλώς και απλά, κ.ά., παρόλο που και οι δύο χρήσεις είναι επιρρηματικές, η έννοια αλλάζει ριζικά. Οι εφημερίδες, η τηλεόραση και τα ραδιόφωνα, ενώ θα έπρεπε να παίζουν τον ρόλο του δασκάλου/προτύπου, όπως σε άλλα κράτη, εδώ έχουν τεράστια ευθύνη. Ο Τραb, ο Κλίdon, ο Γιούγκερ αλλά ο Κλωνd, η φαdασία, το Σύdαγμα και χίλια άλλα «πάνε σύννεφο». Αντί λοιπόν να κλαίμε πάνω από το χυμένο γάλα, καλό θα ήταν να συμβάλουμε όλοι στο καλό παράδειγμα!
Ελπίζω να μη θεωρηθώ πολύ οπισθοδρομική.
Μαρια Φωτεινου