Κύριε διευθυντά
Εδώ και πολλά χρόνια αντιμετωπίζουμε μια συνεχώς αυξανόμενη τουρκική απειλή της εθνικής μας ακεραιότητας. Πρόσφατα, η απειλή επικεντρώθηκε στον Εβρο και έγινε πιο επιθετική. Είναι πλέον ορατή μια ένοπλη σύρραξη με τον άπληστο γείτονα. Μπροστά σε αυτή την πραγματικότητα, είναι οδυνηρό να διαπιστώνει κανείς ότι πολιτικοί και απλοί πολίτες εξακολουθούν να επιδίδονται σε άγονες πολιτικές αντιπαραθέσεις που τόσο ζημιώνουν την εθνική ομοψυχία. Ιδιαίτερα συχνοί διαπληκτισμοί, ενίοτε με βαριές εκφράσεις, παρατηρούνται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Μην ξεχνάμε ότι οι τουρκικές υπηρεσίες τα παρακολουθούν αυτά και τα καταγράφουν. Επόμενο είναι να σκεφτούν ότι έχουν να κάνουν με ένα αλληλοσπαρασσόμενο έθνος, εύκολη λεία για τις αρπακτικές διαθέσεις τους. Αυτό που άμεσα χρειάζεται η χώρα υπό τις παρούσες συνθήκες είναι η ενίσχυση του εθνικού φρονήματος και όχι η υποδαύλιση των πολιτικών αντιπαραθέσεων.
Ημουν 12 ετών όταν άρχισε ο ελληνοϊταλικός πόλεμος πριν από ογδόντα χρόνια και παρακολουθούσα τότε έντονα τα όσα συνέβαιναν. Παραμένει θρυλική η εθνική ομοψυχία που κυριάρχησε εκείνη την περίοδο και οδήγησε στο θαύμα του 1940. Η χώρα μας κατανίκησε μία άλλη, πολύ μεγαλύτερη και με πολλαπλάσια στρατιωτική δύναμη. Αξιοπρόσεκτη υπήρξε η συμβολή τού τότε γενικού γραμματέα του ΚΚΕ, Νίκου Ζαχαριάδη, στη διαμόρφωση της εθνικής ομοψυχίας. Κάλεσε αμέσως τους συντρόφους του να πολεμήσουν με αυταπάρνηση τον φασίστα εισβολέα.
Και οι Ελληνες κομμουνιστές πολέμησαν εξίσου γενναία με τους άλλους Ελληνες. Είπε συγκεκριμένα ότι «στον πόλεμο αυτόν, που διευθύνει η κυβέρνηση Μεταξά, όλοι μας πρέπει να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις, δίχως επιφύλαξη». Δεν έχει σημασία αν αργότερα αναγκάστηκε από τους Σοβιετικούς, που είχαν τότε σχέσεις φιλίας με τους Γερμανούς, να πει και να κάνει άλλα. Στην κρίσιμη στιγμή αψήφησε το γεγονός ότι η κυβέρνηση Μεταξά είχε φυλακισμένο τον ίδιο και όλους τους συντρόφους του υπό απηνή δίωξη. Ομως, αυτή η κυβέρνηση ήταν καταδικασμένη να διεξαγάγει αυτόν τον πόλεμο και αυτή αποφάσισε να στηρίξει.
Ας μας γίνει, λοιπόν, μάθημα αυτό που συνέβη το 1940. Ας συνειδητοποιήσουμε ότι προσφέρουμε κάκιστη υπηρεσία στην εθνική υπόθεση λιθοβολώντας καθημερινά και ανεξέλεγκτα κάθε κυβερνητική δραστηριότητα. Η κριτική μας, όταν είναι αναγκαία, θα πρέπει να είναι καλοπροαίρετη και προπαντός τεκμηριωμένη, με εναλλακτικές προτάσεις. Και μην ξεχνάμε ότι αυτή η κυβέρνηση είναι καταδικασμένη να διεξαγάγει τον πόλεμο που προσπαθεί να μας επιβάλει ο Ερντογάν. Γι’ αυτό θα πρέπει όλοι οι Ελληνες να τη στηρίξουμε ανεπιφύλακτα.
Αγγελος Ζαχαροπουλος, Επίτιμος διευθυντής Ευρωπαϊ-κής Επιτροπής, πρ. γενικός διευθυντής του υπουργείου Γεωργίας, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής Διαπραγματεύσεων για την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ (ο τελευταίος επιζών)