Κύριε διευθυντά
Η 21η του Ιούνη κάθε χρονιάς έχει θεσπιστεί, ήδη από το μακρινό 1982, από τον τότε Γάλλο υπουργό Πολιτισμού Ζακ Λανγκ, ως η ευρωπαϊκή ημέρα της μουσικής. Ενας θεσμός που γνώρισε μοναδική επιτυχία και γι’ αυτό εξαπλώθηκε πολύ γρήγορα και στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες. Δεν είναι τυχαία η μέρα για το βόρειο ημισφαίριο. Η μεγαλύτερη σε διάρκεια ημέρα του έτους και η επίσημη έναρξη του καλοκαιριού. Ο ήλιος «αναπαύεται» στο βορειότερο σημείο τ’ ουρανού, το θερινό ηλιοστάσιο.
Θυμάμαι τότε στη Γαλλία απολάμβανα τους εκπληκτικούς ήχους από όλους εκείνους τους παράξενους πλανόδιους με τα κρουστά, τα έγχορδα, τα πνευστά. Ολα τα μουσικά είδη, τζαζ, ροκ, μπλουζ, έθνικ, διαχέονταν ανάκατα στον ζεστό καλοκαιρινό αέρα μιας πόλης ανάμεσα σε πανύψηλα βουνά, της Γκρενόμπλ. Αλλο στυλ, άλλο ήθος, άλλη ποιότητα συγκριτικά με τα καθ’ ημάς.
Αφορμή για να θυμηθώ τα παραπάνω ο μαγικός ήχος του βιολιού της δωδεκάχρονης Ουκρανής Καρολίνα Προτσένκο σε έναν πεζόδρομο στη Σάντα Μόνικα της Καλιφόρνιας, τη συνοδεία της μητέρας της στα πλήκτρα. «Let it be» των Beatles. Oι κινήσεις της αέρινες, ακριβείς, όχι μόνο των χεριών. Παίζοντας χόρευε λες. Τίποτα το περιττό, το επίπλαστο, το προκλητικό. Κλείνω τ’ αυτιά μου λοιπόν στις Κασσάνδρες του κορωνοϊού, των ΑΟΖ, του καρακιτσαριού της Μυκόνου και αφουγκράζομαι μόνον αυτό. Αρκεί για να νιώσεις πλήρης και ευτυχής.
Σπυρος Γιακουμακης