Κύριε διευθυντά
Ανησυχεί το γεγονός των αυξανόμενων θανατηφόρων ατυχημάτων στους δρόμους αυτής της ταλαίπωρης χώρας. Περισσότερο ανησυχεί η έλλειψη ανάλογης συζήτησης για τον ρόλο που παίζει η γενικευμένη και επί δεκαετίες αυξανόμενη ανομία σε όλες τις δραστηριότητες και στους δρόμους. Οδηγούμε πολύ συχνά εντός και εκτός Αθηνών αλλά και σε δυτικές ευρωπαϊκές χώρες, Βόρεια Ισπανία και Γαλλία κυρίως. Στην Ισπανία ιδιαίτερα είναι αδιανόητο τα παιδιά να κυκλοφορούν «άδετα» μέσα στο αυτοκίνητο, ποτέ μπροστά· ποτέ δεν έχουμε δει κάποιον να μιλάει στο κινητό ενώ κινείται. Τα σταθερά ραντάρ ταχύτατος τουλάχιστον αλλά και η τροχαία είναι φανερά παρόντα όταν ταξιδεύεις στην επαρχία και κυρίως για την τήρηση των ορίων μέσα στα χωριά. Η σύγκριση με τα ανάλογα εδώ περισσεύει. Προ τριετίας, πήγαμε Ξάνθη, γύρω περιοχές, επιστροφή. Δεν είδαμε ούτε ένα περιπολικό, ούτε ένα ραντάρ, ούτε κάποιον από τους ευθαρσώς παρανομούντες να τιμωρείται. Για τη δική μας εμπειρία σε σχέση με παρόμοια διαδρομή στην Ευρώπη, αυτό αποτελεί ρεκόρ παντελούς έλλειψης αστυνόμευσης! Αν τώρα προσθέσουμε ότι η ανομία επεκτείνεται στην τήρηση της τεχνικής αρτιότητας (ΚΤΕΟ), τα υποχρεωτικά αξεσουάρ όπως πυροσβεστήρες και αντανακλαστικά γιλέκα, τότε έχουμε την εξήγηση και για τα τελευταία ατυχήματα. Δυστυχώς πάλι, όπως και ιστορικά, οι λύσεις που προτείνονται από τους ντόπιους άμεσα υπευθύνους είναι οτιδήποτε άλλο έκτος από το να «ζορίσουν» τον απαίδευτο, οδηγικά απολίτιστο, εφηβικής ωριμότητας (να περάσω εγώ και να πάνε οι άλλοι στα…) Ελληνα πολίτη και οδηγό αλλά πρωτίστως ψηφοφόρο. Πιο σοβαρή και υπεύθυνη προσοχή δόθηκε από… ιατρικούς συλλόγους. Αστειευόμενος (;) φίλος Αμερικανός, έκθαμβος με την κατάσταση, πρόσφατα υπολόγιζε ότι το έλλειμμα του ελληνικού Δημοσίου θα λυνόταν σε ικανό βαθμό απλώς και μόνον αν αποδίδονταν τα πρόστιμα που αναλογούν στις αναρίθμητες παρανομίες, από στάθμευση μέχρι οδήγηση.
Ανησυχεί εξίσου ότι πάλι με ψηφοθηρική βιασύνη ανακοινώνεται η παράδοση ευρωπαϊκού επιπέδου αυτοκινητοδρόμων, μαζί με αύξηση του ορίου ταχύτητας (!), σε αυτό τον στόλο διαλυμένων και μη ελεγμένων φορτηγών και λοιπών οχημάτων και στους οδηγούς των με οχήματα δεκαετίας και βάλε χωρίς κανένα ουσιαστικό τεχνικό έλεγχο (χειμερινά λάστιχα, έλλειψη πυροσβεστήρων, γιλέκων, κ.λπ.). Η συντονισμένη, παράλληλη δημιουργία ενός ευρωπαϊκού επιπέδου συστήματος αστυνόμευσης τουλάχιστον αυτών των δρόμων, με σταθερά ραντάρ, τμήματα τροχαίας, υλικό, προσωπικό, είναι παντελώς απούσα. Το ψηφοθηρικό παραλήρημα («πάρε δρόμους με το κιλό, κάνε ό,τι θες, κανένας δεν θα σε ελέγξει, αλλά ψήφισέ με») οδηγεί μαθηματικά σε εκατόμβες και τη χώρα πάλι στα πρωτοσέλιδα των διεθνών ρεκόρ σε τριτοκοσμικές αποδόσεις, πιθανόν εκεί που πραγματικά ανήκουμε.
John Lukas, Σύμβουλος επιχειρήσεων