Κύριε διευθυντά
Οσοι ενδιαφέρονται ανιδιοτελώς για τον δημόσιο βίο και το ήθος της ελληνικής κοινωνίας, δεν μπορούν παρά να ενδιαφέρονται και για τη δημοσιογραφία ως καταγραφή γεγονότων, ως ερμηνεία καταστάσεων, ως δύναμη διαμόρφωσης αντιλήψεων και ως πρόκληση γόνιμου προβληματισμού για το σήμερα και το αύριο. Πολλοί πολίτες γυρίζουν –άλλοτε από απόγνωση και άλλοτε από απερισκεψία– την πλάτη στην πολιτική και στα δημόσια πράγματα, θεωρώντας, ταυτοχρόνως, τη δημοσιογραφία υπόλογη για την κάθετη πτώση της ποιότητας του δημοσίου λόγου και για τη στροφή της κοινής γνώμης από την κουλτούρα της συζήτησης προς το καταφύγιο των άκρων και της «τυφλής» οργής.
Ωστόσο, πλην των λαθών των επαγγελματιών δημοσιογράφων που ωθούν στη δημιουργία παραπλανητικών εντυπώσεων για τις κάθε λογής εξελίξεις, ευθύνη για την προσέγγιση των ειδήσεων και των γενικότερων τεκταινομένων στον δημόσιο χώρο φέρουν κι εκείνοι οι πολίτες που ασπάζονται ακρίτως την παντοδυναμία της σύγχρονης ηλεκτρονικής «επικοινωνίας». Εκείνοι, δηλαδή, που ανάγουν σε θέσφατα τις αποσπασματικές πληροφορίες του Διαδικτύου και εξαντλούν την ενημέρωσή τους στην παρακολούθηση μέρους των τηλεοπτικών δελτίων των 8. Κι αν τα τηλεοπτικά δελτία είναι κατ’ αρχήν αξιόπιστα, πλην όμως λόγω της πίεσης του χρόνου επιγραμματικά, το Facebook κι ένας σημαντικός αριθμός sites αποτελούν, όπως αποδεικνύεται καθημερινά, την επιτομή της αναξιοπιστίας της είδησης και της ρηχότητας της επικοινωνίας.
Εν μέσω αυτού του σκηνικού, επιτρέψτε μου μία παρατήρηση, τόσο ρομαντική όσο και ορθολογική: ακόμη και σήμερα, με την τεχνολογική εξέλιξη των μέσων επικοινωνίας να είναι αλματώδης, η πληρότητα και η εμβρίθεια της ποιοτικής εφημερίδας δεν έχουν εξαλειφθεί. Οπως δεν έχουν εξαλειφθεί η γοητεία της… αποκάλυψης που περικλείει και το νόημα της ενδελεχούς ανάλυσης στο οποίο εδράζεται. Η ποιοτική εφημερίδα, όπως η ιστορική «Καθημερινή», συνδυάζει την ορθολογική οργάνωση της ειδησεογραφίας με τον στοχασμό της ερμηνευτικής δημοσιογραφίας, ερεθίζοντας τη φαντασία και ακονίζοντας τον νου του συνετού αναγνώστη. Προσωπικά, είμαι αρκετά μικρός για να έχω ζήσει τις εποχές της μονοκρατορίας των εφημερίδων ως προς τη διάδοση ειδήσεων και την ενεργοποίηση των πνευματικών αναζητήσεων των ανθρώπων. Ομως, από την άλλη πλευρά, είμαι και αρκετά μεγάλος για να μην καταλαβαίνω ότι το ιντερνετικό χάος παράγει χάος και ευνουχίζει τη λογική και το συναίσθημα του αναγνώστη.
Συνεπώς, όσοι αγαπάμε την οργάνωση και το περιεχόμενο της ποιοτικής εφημερίδας, καθώς και τη… μουσική συντροφιά του ξεφυλλίσματός της, είμαστε πολλαπλώς κερδισμένοι. Τόσο σε ποικιλία γνώσεων όσο και σε πλούτο συναισθημάτων.
Γιαννης Ασημακοπουλος, Φοιτητής Νομικής Σχολής Αθηνών